Μια σειρά εκπομπών με θέμα Ελευθερία ή θάνατος; Ακούστε όλες τις εκπομπές με τη σειρά.
Εκπομπή 1
Στο ερώτημα Ελευθερία ή θάνατος η απάντηση είναι προφανής. Κανείς δεν θέλει τον θάνατο, αλλά όλοι θέλουμε την ελευθερία. Και ενώ το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ελευθερία αλλά η ζωή, κανένας μας δεν πρόσεξε αυτή την αλλαγή. Πως δηλαδή αντικαταστάθηκε στο επαναστατικό αυτό μήνυμα η λέξη ζωή από την λέξη ελευθερία. Και είναι φυσικό γιατί ακριβώς η ελευθερία είναι συνώνυμη με την ζωή, αφού ζωή δεν υπάρχει χωρίς ελευθερία. Διότι μπορεί τα ζωτικά όργανα του σώματός μου να λειτουργούν και στην φυλακή, αλλά κανένας δεν θέλει να βρίσκεται μέσα στην φυλακή, ακριβώς γιατί αυτό που στερείται δεν είναι η σωματικές λειτουργίες του, αλλά αυτό που στερείται είναι η ελευθερία των κινήσεων, των αποφάσεων, των πρωτοβουλιών, του να οργανώνω εγώ τα της ζωής μου και όχι κάποιος άλλος, να έχω εγώ την ευθύνη της ζωής μου και όχι κάποιος άλλος στον οποίο πρέπει να υποτάσσομαι και να υπακούω. Και ενώ στην καθημερινότητα αυτό είναι κατανοητό, σπάνια αντιλαμβανόμαστε ότι τελικά δεν είμαστε ελεύθεροι όπως νομίζουμε, αλλά οι περισσότεροι κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε, εκτελούμε εντολές άλλων ενώ γνωρίζουμε ότι είναι λάθος, και γενικά ο ψυχικός μας κόσμος είναι σκλαβωμένος, η ψυχή μας δεν είναι ελεύθερη να παίρνει τις δικές της αποφάσεις. Αυτό είναι η πηγή των κακών της ζωής μας. Και ο μόνος τρόπος να πάψει αυτή η πηγή να αποτελεί το μοναδικό νερό της ζωής μου, είναι να βρω την ελευθερία της ψυχής μου από την οποία εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα.
Εκπομπή 2
Επειδή κανείς δεν επιλέγει τον θάνατο, είναι προφανές ότι όλοι θέλουμε τη ζωή. Και επειδή ζωή χωρίς ελευθερία δεν είναι ζωή, είναι προφανές ότι καθένας καλείται να επιλέξει όχι μόνο τον “μη θάνατο”, αλλά να επιλέξει την ζωή και την ελευθερία. Το πιο σημαντικό όμως είναι όχι μόνο να επιλέξει κάποιος την ελευθερία και τη ζωή, αλλά να μάθει και πως να την αποκτήσει και κυρίως πως θα την διατηρήσει. Γιατί απόκτηση δεν σημαίνει και διατήρηση. Αντίθετα, η απόκτηση συνεπάγεται ευθύνες για την διατήρηση της ζωής και της ελευθερίας. Και αυτό δεν το θέλουμε. Θέλουμε τα αγαθά, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε το κόστος ούτε για την απόκτηση ούτε για την διατήρηση. Και αυτή η προσέγγιση, ενώ στην πρακτική μας ζωή είναι κατανοητή και ξέρουμε ότι αν δεν φυλάξουμε τους θησαυρούς μας σύντομα θα τους χάσουμε, στα ζητήματα της πίστης είμαστε πρόχειροι και εύκολοι. Δεν βελτιώνουμε ούτε τους κανόνες απόκτησης ώστε εύκολα να έχω πρόσβαση στα αγαθά της ζωής, ούτε και τους κανόνες φύλαξης και προφύλαξης ώστε να διατηρώ τα κεκτημένα και να προσθέτω χωρίς να αφαιρώ από τον πλούτο της εσωτερικής μου ζωής. Η παρουσία του ζωντανού θεού και η δική του διδασκαλία, είναι οι μόνες εγγυήσεις για απόκτηση και διακράτηση των αγαθών της παρούσης και της μέλλουσας ζωής. Οι εγγυήσεις της κοινωνίας αφορούν μόνο τα πολύτιμα γήινα και καθημερινά. Η παρουσία του ζωντανού θεού εγγυάται και τα δύο.
Εκπομπή 3
Αν και στο ερώτημα Ελευθερία ή θάνατος όλοι διαλέγουμε την ελευθερία και την ζωή, στην πραγματικότητα επιλέγουμε ένα δύσκολο δρόμο, γιατί η ελευθερία έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα και όχι μόνον δικαιώματα. Και μάλιστα το πρώτο στοιχείο της ελευθερίας είναι η προσωπικές μου επιλογές, οι οποίες αν είναι καλές και συμβάλλουν στην διατήρηση της ελευθερίας μου, τότε η ελευθερία μου παραμένει. Αν όμως οι προσωπικές και ατομικές μου επιλογές είναι λάθος, τότε σύντομα χάνω στην ελευθερία μου και γίνομαι και πάλι δούλος και μάλιστα σε χειρότερη μοίρα, απλά διότι ξέφυγα αλλά ξαναγύρισα στον παλιό κακό μου αφεντικό το οποίο και θα με εκδικηθεί με σκληρότερα μέτρα και βασανιστήρια. Το κύριο λοιπόν μέλημα δεν πρέπει να είναι μόνο το θέλω την ελευθερία, αλλά να είναι το να διατηρήσω πάντα την ελευθερία των επιλογών μου και όχι μόνο για σήμερα. Για αυτό και ο Χριστός δεν δίδαξε την στιγμιαία ελευθερία, αλλά δίδαξε και τον τρόπο που μπορούμε να αποκτήσουμε την ελευθερία, και πέρα από αυτό δίδαξε τον τρόπο που κρατάμε την ελευθερία μας σε όλο το μήκος της ζωής μας, ανεξάρτητα από τις καθημερινές μου ανάγκες και την καθημερινή μου ζωή. Ο Χριστός δεν ζει μακριά αλλά ζει δίπλα μας, όχι μόνον στην Εκκλησία αλλά και στο δρόμο, και στην δουλειά μου, και στις σχέσεις μου με το κοινωνικό και οικογενειακό μου περιβάλλον, και στον συναισθηματικό μου κόσμο. Και η ζωή μαζί του δεν είναι στιγμιαία, αλλά είναι ζωή βάθους χρόνου και εμπειριών που ποτέ δεν τελειώνουν με την απλή καθημερινότητα.
Εκπομπή 4
Πολλές φορές η πραγματική ζωή δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες της πίστης, και πολλές φορές η ανάγκες της πίστης δεν συμβαδίζουν με την πραγματική καθημερινή μας ζωή. Αυτό έχει ως συνέπεια να βρισκόμαστε σε αδιέξοδα, είτε στα ζητήματα της καθημερινής ζωής, είτε στα ζητήματα της πίστης. Και οι δυο αυτοί τομείς όμως είναι βιώματα προσωπικά και τα λάθη πληρώνονται επί τόπου και πολλές φορές υποθηκεύουν και το μέλλον μας. Αυτός είναι και ο λόγος που θα πρέπει και οι δυο αυτές παράμετροι, δηλαδή η πίστη και η καθημερινότητα, να συνυπάρχουν και να συλλειτουργούν αρμονικά, συμπληρώνοντας η μια τις ανάγκες της άλλης. Σε διαφορετική περίπτωση αποσυρόμαστε από την καθημερινή πραγματικότητα και γινόμαστε απόκοσμοι ή μένουμε στην καθημερινότητα αλλά έχουμε ήδη χάσει ένα τμήμα της ζωτικής πίστης μας. Απλούστατα, γιατί δεν έλυσα τα ζητήματα που με απασχολούν με βάση τα δεδομένα της πίστης μου, αλλά ή τα παράβλεψα ή τα έλυσα ακολουθώντας λάθος συνταγές. Και αυτό βεβαίως και προσωρινά μπορεί να φέρει συμφορές και κατά πάσαν πιθανότητα τα λάθη μου θα πληρωθούν στο μέλλον. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν άφησε περιθώρια, αλλά έβαλε τα πράγματα σε μια ευθεία, σε ένα και μοναδικό δρόμο: Η πίστη μου αποδεικνύεται από την πετυχημένη καθημερινότητά μου, και η καθημερινότητά μου αποδεικνύει την λειτουργία της ζωντανής πίστης μου στον αναστημένο Χριστό. Ούτε η φυγή από την πραγματική ζωή με πρόσχημα της πίστη, ούτε η άρνηση της πίστης με πρόσχημα τις δυσκολίες της ζωής αποτελούν μέρος της διδασκαλίας του Χριστού.
Εκπομπή 5
Η αμαρτία δεν είναι έννοια μεταφυσική μόνο, αλλά είναι πρωτίστως έννοια πρακτική και καθημερινή. Αν δηλαδή κλέψω, δεν χρειάζεται πάντα να περιμένω την τιμωρία του Θεού, αλλά ο ανθρώπινος νόμος με καταδικάζει για την συγκεκριμένη πράξη μου. Αυτό ισχύει για όλα τα θέματα της καθημερινότητας, άσχετα αν πολλές φορές η ποινή των πράξεών μου δεν είναι άμεση ή δεν συλλαμβάνομαι για την παράνομη πράξη μου. Το ίδιο ισχύει και για τα ζητήματα που έχουν σχέση με την προσωπική μου ζωή και την προσωπική μου καθημερινότητα, άσχετα αν κανείς δεν με βλέπει και οι συνέπειες βαρύνουν μόνον εμένα. Αν δηλαδή ο εσωτερικός μου άνθρωπος και η συνείδησή μου γνωρίζουν την παράνομη πράξη μου, αυτό είναι αρκετό για να μεταβληθεί σταδιακά η ζωή μου σε μια κόλαση εσωτερικής ανεπάρκειας και προσωπικής αβεβαιότητας, με συνέπεια ο εσωτερικός μου κόσμος να γίνεται κάθε μέρα και πιο σκοτεινός, η ζωή μου να βαδίζει αρνητικά και όχι θετικά, και κυρίως η αδυναμία στις ορθές αποφάσεις μου να γίνεται σταδιακά νόμος και άλλοι να αποφασίζουν για μένα. Δηλαδή έχω πάψει να είμαι κύριος του εαυτού μου και έχω γίνει δούλος κάποιων άλλων που αποφασίζουν για μένα. Αυτή την έννοια ήθελε ο Χριστός να αποσαφηνίσει στους μαθητές και ακροατές του μιλώντας για δουλεία που προέρχεται από τα λάθη μου και όχι αναγκαστικά από κάποιον εξωτερικό εχθρό. Η ψυχική δουλεία, η δουλεία του εσωτερικού μου κόσμου, είναι η χειρότερη πηγή των κακών της καθημερινότητας, αλλά και της αιωνιότητάς μου. Και αυτή πρέπει να αποβληθεί από την προσωπική μου ζωή.
Εκπομπή 6
Αν και ο άνθρωπος είναι θνητός, ωστόσο κανείς δεν θέλει ούτε να σκέπτεται ούτε να βιώνει τον θάνατο. Και αυτό είναι μια παγκόσμια αντίδραση μπροστά στο άγνωστο του θανάτου. Όλοι θέλουμε ζωή, γι΄αυτήν αγωνιζόμαστε καθημερινά και κανείς δεν θέλει να σκέπτεται τον θάνατο, όσο μεγάλη ηλικία και αν έχει. Και είναι προφανές ότι αυτό αποτελεί μια παγκόσμια ανάγκη, ένα ζητούμενο καθολικό, την αποφυγή του θανάτου και την διατήρηση της ζωής. Μπορεί η καθημερινότητα να είναι θορυβώδης και να μην μας αφήνει χρόνο να σκεπτόμαστε το θάνατο, αλλά αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις ειδήσεις για να καταλάβει τον πόνο που προκαλεί ένας θάνατος. Και αυτό ήθελε ο Χριστός να τονίσει στους ακροατές της διδασκαλίας του. Ο θάνατος είναι ξένο στοιχείο της ζωής του ανθρώπου και καθένας καλείται να ανακαλύψει τον τρόπο που θα ξεφύγει από αυτήν την καταθλιπτική πραγματικότητα. Η υπόδειξή του είναι σαφής. Το σκοτάδι και ο θάνατος δεν φεύγουν με κτυπήματα και κλάματα. Ο μόνος τρόπος είναι ο άνθρωπος προσωπικά και ατομικά να ανακαλύψει πρώτα τον εαυτό του και στην συνέχεια το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. Και διαχωρίζοντας την αλήθεια από το ψέμα, και το φως από το σκοτάδι, να παίρνει προσωπικές αποφάσεις και να κάνει ατομικές επιλογές που τον φέρνουν πιο κοντά στην αλήθεια και πιο μακριά από το ψέμα, που τον φέρνουν πιο κοντά στο φως και πιο μακριά από το σκοτάδι. Δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι. Καθένας καλείται να κάνει τις προσωπικές του επιλογές που θα τον φέρνουν πιο κοντά σε εκείνο που ο ίδιος εκτιμά ως πολύτιμο αγαθό της ζωής.
Εκπομπή 7
Κατά κανόνα το παρελθόν μας προδικάζει και το μέλλον μας. Αν όσα έχουμε ήδη πράξει είναι αρνητικά θησαυρισμένα στην ψυχή μας, στον εσωτερικό μας κόσμο, αυτά δηλητηριάζουν και την προοπτική του αύριο και του μέλλοντός μου. Αν είναι θετικά, τότε προοιωνίζουν ένα καλύτερο μέλλον. Τα αδιέξοδα λοιπόν του χθες, αν δεν λυθούν, αποτελούν τροχοπέδη για το αύριο. Αν βρω όμως την λύση τους, τότε και το αύριο μπορεί να είναι καλύτερο. Τα λάθη μου, αν δεν τα ανακαλύψω και δεν τα διορθώσω, αυτά με κρατούν δέσμιο του αύριο, μακριά από την ελευθερία που ονειρεύομαι. Μόνη λύση είναι να απαλλαγώ από τα βάρη του χθες και να οργανώσω μια πορεία χωρίς επανάληψη των περασμένων λαθών. Και ο Χριστός το εξήγησε με τον καλύτερο τρόπο. Όποιος πράττει την αμαρτία είναι δούλος της αμαρτίας. Και αυτό δεν είναι θεωρητικό αλλά πρακτικό στην καθημερινή μου ζωή. Διότι αμαρτία είναι τα λάθη που κάνω. Και ενώ εγώ νομίζω ότι ζημιώνω τον θεό και την εκκλησία, στην πράξη εγώ είμαι και γίνομαι αιχμάλωτος των δικών μου αμαρτιών. Των δικών μου λαθών τις συνέπειες εγώ τις πληρώνω και όχι κάποιος άλλος. Πρώτη πράξη λοιπόν είναι να αντιληφθώ τα αδιέξοδά μου και να αναζητήσω λύσεις. Από τα λάθη και τις αμαρτίες μου μόνο εγώ ζημιώνομαι και κανένας άλλος.
Εκπομπή 8
Κέντρο της διδασκαλίας και του ενδιαφέροντος του Χριστού δεν ήταν τα δένδρα ή τα ζώα αλλά ήταν ο άνθρωπος. Μπορεί να χρησιμοποιούσε παραδείγματα από την φυσική ζωή και τις καθημερινές εργασίες των ανθρώπων της εποχής του, αλλά κέντρο του ήταν πάντοτε ο άνθρωπος. Μάλιστα δεν ήταν απλά ο άνθρωπος, αλλά ήταν ο εσωτερικός άνθρωπος, το εσωτερικό σημείο εκείνο του κάθε ανθρώπου όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις με τις οποίες θα ζήσω τις επόμενες στιγμές ή τις επόμενες μέρες και χρόνια. Ο Χριστός δηλαδή δεν προσπάθησε με εξωτερικές οδηγίες να βοηθήσει τους ανθρώπους τότε και σήμερα, αλλά προσπάθησε να εξηγήσει τότε και σήμερα τον μηχανισμό για το πως θα παίρνω τις σωστές αποφάσεις ώστε να έχω και την καθημερινότητα που επιθυμώ, αλλά και το μέλλον που επιθυμώ. Όχι μόνο το πρόσκαιρο, το οποίο είναι πολύτιμο, αλλά είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας και κάποια στιγμή τελειώνει, αλλά και το μέλλον πέραν του προσωρινού, πέραν του ανθρώπινου βίου. Διότι αν δεν ευθυγραμμιστεί το εγγύς μέλλον με το μακρύτερο μέλλον, κινδυνεύω να φτάνω σε αδιέξοδα, κινδυνεύω να βρίσκομαι στο σκοτάδι, κινδυνεύω να παίρνω αποφάσεις χωρίς νόημα, αφού δεν γνωρίζω τον τελικό προορισμό του ταξιδιού μου. Δεν άφηνε δηλαδή ο Χριστός το μέλλον στα χέρια άλλων, αλλά ήθελε με κάθε τρόπο να εξηγήσει στον άνθρωπο ότι είναι κυρίαρχος και των προσωρινών του αποφάσεων, αλλά παράλληλα και των μεγάλων αποφάσεων που φτάνουν ως το τέλος του δρόμου, ως την ολοκλήρωση του ταξιδιού μου. Και αυτό δεν είναι απλά ένα δώρο, αλλά είναι η ουσιαστικότερη αποκάλυψη. Διότι αγάπη δεν είναι να είσαι εξαρτημένος από μένα, αλλά αγάπη είναι να σε μάθω πως να περπατάς και να κατακτήσεις το δικό σου σκοπό.
Εκπομπή 9
Η προσπάθεια του Χριστού να εξηγήσει στους ακροατές αλλά πιστούς οπαδούς του την έννοια της ελευθερίας είναι πολύτιμη και για μας σήμερα, διότι μπορεί να έχουν περάσει δυο χιλιάδες χρόνια, αλλά η δουλεία και η ελευθερία είναι έννοιες που τις βιώνουμε με τον ίδιο τρόπο και μεις όπως και εκείνοι τότε. Όποιος έχει πάρει δάνεια από τράπεζα γνωρίζει τι σημαίνει δουλεία. Και όποιος δεν έχει να αποπληρώσει το δάνειο του κάθε μήνα αλλά δανείζεται από άλλον για να πληρώσει το προηγούμενο δάνειο, ξέρει ότι αυτό είναι μια κόλαση της καθημερινότητας. Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν ήθελε απλά να πει στους οπαδούς του ότι η δουλεία είναι κακό πράγμα (το ήξεραν καλά άλλωστε), αλλά ήθελε και να τους υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο κάθε ένας που φέρει το όνομα του Χριστιανού, μπορεί να αποφεύγει την δουλεία και να επιλέγει την ελευθερία. Όχι μόνο στα μεγάλα και δύσκολα, αλλά και στα μικρά και καθημερινά, τα οποία μπορεί να φαίνονται μικρά και απλοϊκά, αλλά αν γίνουν λάθη στις επιλογές, τότε οδηγούν σταδιακά στην στέρηση της ατομικής ελευθερίας κινήσεων και επιλογών και μελλοντικά σε μια σκληρή δουλεία από την οποία δύσκολα ξεφεύγει κανείς. Δεν μίλησε ο Χριστός μόνον για τα μεγάλα, αλλά μίλησε και για τα μικρά, τα καθημερινά που μπορεί να φαίνονται ασήμαντα, αλλά εκείνος ήξερε ότι μπορεί να οδηγήσουν σε αστοχίες, λάθη επιλογών και κινήσεων, τα οποία μας φέρνουν κάθε μέρα πιο κοντά στην δουλεία και τον θάνατο και πιο μακριά από την ελευθερία και την ζωή.
Εκπομπή 10
Είναι γνωστό σε όλους και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ότι ελευθερία χωρίς αγώνες δεν υπάρχει. Η ελευθερία κατακτάται με αγώνες και διατηρείται με υψηλό κόστος. Σε διαφορετική περίπτωση, χωρίς δηλαδή αγώνες, ούτε υπάρχει ελευθερία ούτε και διατηρείται. Και ενώ αυτό είναι απολύτως γνωστό σε όλους μας, στην πλευρά της εσωτερικής ελευθερίας θεωρούμε ότι την ελευθερία την προσφέρει ο Χριστός και εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Διότι αν για τους εθνικούς αγώνες χύνεται αίμα, πολύ περισσότερο για την προσωπική ελευθερία της ψυχής μας ο αγώνας είναι απαραίτητος. Και όπως κάθε αγώνας έχει στόχο και μέθοδο, έτσι και για την προσωπική μας ελευθερία απαιτείται στόχος και μέθοδος αγώνα, προκειμένου να απαλλαγούμε από τον δυνάστη που κρατά αιχμάλωτη την ψυχή μας και δίνει εκείνος εντολές και όχι εμείς. Και ο αγώνας είναι σκληρός και μακροχρόνιος, διότι απλούστατα ο εχθρός όχι μόνο έχει αποκτήσει μακροπρόθεσμα δικαιώματα πάνω μας, άρα έχει αλλοιώσει και τον χαρακτήρα μας ανάλογα με τις δικές του πρακτικές, αλλά και γιατί είναι τόσο πανούργος, που γνωρίζει καλά πως να διατηρεί την εξουσία του πάνω μας. Και το αποτέλεσμα είναι ενώ όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι στην ψυχή μας, τελικά μένουμε δέσμιοι του παρελθόντος και αναπαράγουμε τα αρνητικά βιώματά μας. Ο Χριστός όμως ως ελευθερωτής της ψυχής μας όχι μόνο μας δίδαξε και μας αποκάλυψε τις τραγικές συνέπειες από την δουλεία, αλλά μας έδειξε και τον τρόπο με τον οποίο αποκτούμε και διατηρούμε την ελευθερία της ψυχής μας.
Εκπομπή 11
Οι σύγχρονες ανακαλύψεις των επιστημονικών εργαστηρίων για την φύση του ανθρώπινου σώματος αποκαλύπτουν ένα μεγάλο οπλοστάσιο που έχει θέσει μέσα μας ο δημιουργός μας, προκειμένου να μπορούμε να ζούμε με επιτυχία την καθημερινότητά μας και μάλιστα με την προοπτική του αιώνιου μέλλοντος και όχι μόνο του ορατού και κατανοητού μέλλοντός μας. Η έρευνα δηλαδή μέσα στο σώμα μας δεν αποδεικνύει ότι είμαστε ελαττωματικοί, αλλά αντίθετα αποδεικνύει ότι είμαστε εφοδιασμένοι με εξαιρετικής ποιότητας εφόδια, εργαλεία και δεξιότητες, ώστε και τους στόχους της ζωής μας να τοποθετούμε μέσα στα ατομικά μας πλαίσια και τις προσωπικές μας ικανότητες, αλλά και να μπορούμε με επιτυχία να κατακτούμε όσα σχεδιάσαμε και ονειρευτήκαμε. Και αυτό αποδεικνύει όχι μόνο τη σοφία του δημιουργού, αλλά και την πρόνοια και την αγάπη, ώστε να μπορούμε να φτάνουμε στον τελικό μας στόχο. Αν δεν τα καταφέρνω στην καθημερινότητά μου, αυτό οφείλεται σε δυο παράγοντες. Ή οι σχεδιασμοί μου είναι υπερφίαλοι, αλαζονικοί και εκτός της πραγματικότητας, ή κάνω λάθη στην πρακτική καθημερινή ζωή μου και τα λάθη μου αυτά δεν μου επιτρέπουν να έχω καθαρή σκέψη για να κατακτήσω όσα ονειρεύτηκα. Δεν φταίει ο δημιουργός, αλλά εγώ που δεν βάζω το μυαλό μου να δουλέψει για να ανακαλύψω τις αιτίες των αποτυχιών μου και να επιστρέψω, αλλάζοντας νου, δηλαδή μετανοώντας, σε μια νέα πρακτική στην καθημερινότητά μου, ώστε να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη που με οδηγούν στην αποτυχία.
Εκπομπή 12
Όλη η ζωή που βιώνουμε στον 21ο αιώνα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την επιστήμη και την τεχνολογία. Είτε εργαζόμαστε σε τομείς της τεχνολογίας, είτε απλά εφαρμόζουμε τις ανακαλύψεις της τεχνολογίας στην καθημερινή μας ζωή, σε κάθε περίπτωση είμαστε μέτοχοι των καλών αποτελεσμάτων που φέρνει η προσέγγιση της αλήθειας του φυσικού κόσμου, δηλαδή η αποκάλυψη που προκύπτει καθώς εμβαθύνουμε μέσα στην έρευνα του φυσικού κόσμου και ψάχνουμε απάντηση στα ερωτήματα της καθημερινότητάς μας. Η έρευνα δηλαδή προσεγγίζει την αλήθεια και στη συνέχεια έρχεται ο καρπός που προσφέρει η γνώση της αλήθειας. Και σε αυτό ακριβώς το επίπεδο έβαλε ο Χριστός και την ζωή μας. Ζήτησε από τους δικούς του ανθρώπους να ερευνούν ακούραστα την αλήθεια των πραγμάτων, ώστε να μην είναι δούλοι του φόβου και του άγνωστου, αλλά να είναι ασφαλείς μέσα στη γνώση και την προσωπική τους εμπειρία. Η γνώση της αλήθειας ελευθερώνει, η άγνοια της αλήθειας οδηγεί είτε στον ακαριαίο θάνατο, είτε στη δουλεία και τελικά στον θάνατο, δηλαδή στην απομάκρυνση από τη ζωή.