Η έννοια της επάρκειας συνοδεύει κάθε πρακτικό σχεδιασμό της ζωής μας και δηλώνει την ύπαρξη των αναγκαίων εφοδίων και αγαθών για να πετύχω τον στόχο μου. Επάρκεια αγαθών αλλά και επάρκεια κάθε είδους εφοδίων με τα οποία θα ικανοποιήσω τις μελλοντικές ανάγκες μου, ώστε να μην βρεθώ σε στέρηση και αμάρτημα, δηλαδή αποτυχία. Με τον όρο αυτό, της επάρκειας, χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Χριστός στην παραβολή των δέκα παρθένων, την μερίδα εκείνη των γυναικών που πέτυχαν την είσοδο στον γάμο απλά γιατί είχαν μεριμνήσει να έχουν επαρκές απόθεμα λαδιού στα λυχνάρια τους. Οι μωρές παρθένες, όχι μόνον ταλαιπωρήθηκαν μέσα στη νύχτα να ψάχνουν εμπορικό κατάστημα για να αγοράσουν λάδι, προφανώς και σε υψηλότερη τιμή, αλλά και αποκλείστηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο από την είσοδο στην εορτή. Έτσι ενώ ξεκίνησαν όλες μαζί και οι δέκα, στο τέλος μόνον εκείνες που είχαν μεριμνήσει να διαθέτουν επάρκεια και υπερεπάρκεια ελαίου, κατάφεραν τον στόχο τους. Το αμάρτημα των μωρών δεν ήταν ηθικό αλλά κακού ή ανύπαρκτου υπολογισμού των αναγκαίων εφοδίων. Τα στοιχεία της αναμφισβήτητης αγάπης και του γνήσιου ενδιαφέροντος που διέθεταν για τον νυμφίο δεν στάθηκαν ικανά για να ανοίξει η θύρα εισόδου της νέας ζωής.
