Η γνωστή φράση “άρτος και θεάματα” βρίσκει στην διδασκαλία του Χριστού την καλύτερη περιγραφή της. Μάλιστα, τα γεγονότα που αποσαφηνίζουν την άποψη του Χριστού για την ουσία του θέματος, δηλαδή τις ανάγκες που καλύπτουν αυτές οι δυο λειτουργίες της ζωής μας, είναι εξόχως ενδιαφέρουσες. Διότι ο Χριστός μίλησε και εδραίωσε την άποψή του για το θέμα αυτό μέσα από γεγονότα, στα οποία όλοι οι μετέχοντες είχαν προσωπική εμπειρία, άρα ήταν – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ήταν – και απολύτως κατανοητή διδασκαλία.
Έχοντας ήδη καλύψει τις διατροφικές ανάγκες μερικών χιλιάδων ανθρώπων στην ερημιά με λίγα ψάρια και ψωμιά, θέλησε να κάνει το μάθημα της βαθύτερης και ουσιαστικότερης κατανόησης των πραγμάτων της ζωής. Διότι ο άρτος, το ψωμί, είναι απαραίτητο – ή τουλάχιστον ήταν την εποχή εκείνη απαραίτητο – στοιχείο της καθημερινής διατροφής. Και φυσικά όλοι καταλάβαιναν ότι μόνο με ψωμί, δηλαδή μόνον με την τροφή του σώματος, ίσως μπορεί να ζουν τα ζώα, αλλά σε καμιά περίπτωση ο άνθρωπος. Διότι εκτός από την τροφή όλοι ήξεραν ότι στην καθημερινότητα υπήρχαν και άλλες ουσιαστικές ανάγκες, η κάλυψη των οποίων ήταν απαραίτητη για την ομαλή και ειρηνική ζωή τους.
Και αυτή την ανάγκη αξιοποίησε ο Χριστός για να παρακινήσει τους ακροατές – μαθητές του σε μια βαθύτερη κατανόηση των ζητημάτων της καθημερινής ζωής και της πίστης στην αιωνιότητα. Αν και τους πρόσβαλε βαθύτατα με την φράση “με ψάχνετε γιατί φάγατε δωρεάν, χωρίς κόπο, και όχι γιατί ενθουσιαστήκατε από το θαύμα”, οι ίδιοι δεν αντιλήφθηκαν την προσβολή και παρίσταναν τους γνώστες και σπουδαίους, αναζητώντας μέσα από την ιστορία και τις Γραφές αιτίες αμφισβήτησης της δικής του διδασκαλίας.
Έτσι βέβαια έχαναν την ευκαιρία, όπως και μεις πολλές φορές, να πάρουν απαντήσεις σε ουσιαστικά ζητήματα της καθημερινότητας και της αιωνιότητας, χάνοντας τον χρόνο τους σε στείρες θεολογίες χωρίς την πρακτική πλευρά που τόνιζε – και τονίζει και σήμερα σε μας – ο Χριστός. Διότι δεν αποβλέπει μόνον σε μια θεολογία ο Χριστός, αλλά επενδύει στην προσωπική μας εμπειρία και επίγνωση των στοιχείων της καθημερινής μας ζωής, για να κατανοήσουμε και τα στοιχεία της αιωνιότητας.
Δεν μιλά για τον ουρανό ο Χριστός, αλλά εξηγεί την φυσική και απλή καθημερινότητα, χωρίς την κατανόηση και κατάκτηση της οποίας η αιωνιότητα παραμένει όνειρο και όχι πραγματικότητα πίστεως. Ο άρτος αφορά την συντήρηση του σώματος.
Το θέαμα είναι η θέαση και το μήνυμα των γεγονότων του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος: εγγύς, απώτερου και αιώνιου. Και η καθημερινή καλλιέργεια και κατανόηση των θεμάτων της θέασης μέσα από την εξήγηση του Χριστού είναι η ασφαλέστερη προοπτική της προσωπικής αιωνιότητας.