Η φράση του Χριστού ότι “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” είναι η αιτία που το ανθρώπινο σώμα υποτιμήθηκε από ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων μέσα στην ιστορία των δυο χιλιάδων χρόνων. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν κύκλοι και τύποι θρησκευτικών ανθρώπων που το υποστηρίζουν και το εφαρμόζουν ως αξία της ζωής.

Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι είναι γνωστό σε όλους ότι ο Χριστός έθρεψε και θεράπευσε χιλιάδες ανθρώπους. Άρα στόχος της διδασκαλίας του δεν μπορεί να ήταν η απόρριψη της αξίας του σώματος, αλλά η ορθή περιγραφή του ρόλου του μέσα στην καθημερινότητα του ανθρώπου.

Η συγκεκριμένη φράση “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” ειπώθηκε την στιγμή που ο ίδιος εξηγούσε τον ρόλο του πνεύματος σε σχέση με την ανάσταση, τόσο την δική του όσο και των ανθρώπων που θα πίστευαν και θα εφάρμοζαν την διδασκαλία του. Δεν αφορούσε δηλαδή την αξία του σώματος στην καθημερινότητα. Διότι είναι αυτονόητο ότι έχει κορυφαία αξία η διατήρησή του και μάλιστα η υγιής διατήρησή του, αλλά αφορούσε τον ρόλο του σε σχέση με την αιωνιότητα.

Ο Χριστός δεν απαξίωσε το σώμα, αλλά περιέγραψε το κοινό σε όλους τους ανθρώπους γεγονός, ότι δηλαδή η ανθρώπινη σάρκα έχει περιορισμένο χρονικό ρόλο και κατόπιν παύει να παίζει ρόλο στην ζωή, αφού αποσυντίθεται όπως συμβαίνει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια σε όλους τους ανθρώπου που γεννιούνται.

Αυτή η διάκριση, ότι δηλαδή ο ρόλος της σάρκας είναι χρονικά περιορισμένος, είναι προφανές ότι αποσυνδέει την επίγεια από την αιώνια ζωή. Ενώ δηλαδή η επίγεια ζωή μας δεν μπορεί να λογιστεί χωρίς την ύπαρξη του σώματος, η αιώνια ζωή δεν συνδέεται με την ύπαρξη του σώματος, σε αντίθεση με το πνεύμα το οποίο και αναλαμβάνει αυτόν τον αιώνιο ρόλο για τον κάθε άνθρωπο.

Το πνεύμα δηλαδή τροφοδοτεί με ζωή το σώμα μας, όχι μόνον προς την κατεύθυνση μιας καλύτερης καθημερινότητας, αλλά ωριμάζει και κατευθύνει τις πράξεις μας προς την πορεία της αξιοποίησης της παρουσίας και λειτουργίας του πνεύματος και προς την αιωνιότητα, όπου αυτό το πνεύμα παραμένει αναλλοίωτο.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η αξία του φυσικού μας σώματος είναι απολύτως αναγκαία και πολύτιμη. Ο ρόλος του πνεύματος είναι να μετατρέπει την αξία αυτή σε πολλαπλασιαστικό παράγοντα προς την αιωνιότητα.

Ο διακριτός ρόλος και η ορθή ιεράρχηση των αξιών της ζωής μας είναι πολύτιμο στοιχείο, όχι μόνον για μια αξιοπρεπή και πολύτιμη καθημερινότητα, αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.

Το παράδειγμα των κινητήρων εσωτερικής καύσης ή των ηλεκτροκινητήρων είναι το καλύτερο για να κατανοήσουμε την διδασκαλία του Χριστού, ως προς την δύναμη του πνεύματος και της αναστάσεως, δύναμη που λαμβάνει χώρα μέσα μας και στην συνέχεια εκδηλώνεται η σχετική δραστηριότητα.

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Εφεσίους, σημειώνει ότι το πνεύμα του θεού είναι αυτό που κραταιώνει, ενδυναμώνει με δύναμη εξουσίας και όχι φυσική δύναμη, τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Αυτό έχει ως συνέπεια από την μια την απελευθέρωση που προσφέρει η επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, και από την άλλη την ανοικοδόμηση μιας νέας ζωής, με άλλους ορίζοντες του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.

Η δύναμη που μεταφέρει το πνεύμα μέσα μας, στον εσωτερικό μας άνθρωπο, εκεί όπου γίνονται όλες οι σκέψεις μας και λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις μας για την κάθε στιγμή της ζωής μας, δεν είναι η φυσική δύναμη, αυτή που ισχύει στο σώμα μας.

Είναι μια δύναμη που κινείται εκτός των χωρικών και χρονικών περιορισμών που επιβάλλει το σώμα μας.

Είναι η δύναμη που ενισχύει το νου μας, που τροφοδοτεί το νου μας με νέες ιδέες και νέα προγράμματα ζωής, είναι η δύναμη που κατευθύνει την ψυχή μας προς την επιθυμία βαθύτερης επίγνωσης της αλήθειας των πραγμάτων.

Η δύναμη που μεταφέρει το πνεύμα μέσα μας είναι δύναμη ανανεούμενη, είναι δύναμη απελευθέρωσης, είναι δύναμη σωφρονισμού και αγάπης. Είναι η δύναμη που τροφοδοτεί με ζωή το σύνολο της προσωπικότητάς μας, τροφοδοτεί με ζωή την υπαρξιακή μας υπόσταση, είναι η δύναμη που μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά, είναι η δύναμη που αναζωογονεί και αναγεννά τα κύτταρα του φυσικού εγκεφάλου μας με νέες ιδέες ζωής.

Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν υποχώρησε στον σκανδαλισμό των μαθητών του όταν άκουσαν αυτή την διδασκαλία του πνεύματος, αλλά έκρινε ότι έπρεπε να αντέξουν το μάθημα και να υπερβούν το σκάνδαλο, ενόψει της δικής του πορείας προς τον ουρανό.

Το μήνυμα ότι το πνεύμα ζωοποιεί τον καθημερινό άνθρωπο προς την ζωή και την αιωνιότητα, ήταν ένα μάθημα που έχει διαχρονική αξία για όσους δεν αρκούνται στην καλή καθημερινότητα, αλλά αναζητούν τις πηγές της ζωής του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Κάθε φορά που πίνουμε συνηθίζουμε να λέμε στην υγειά μας. Πρόκειται για μια ιστορική φράση που σκοπό έχει να ευχηθούμε ό,τι πίνουμε και ό,τι τρώμε να συμβάλει στην καλή μας υγεία. Και αυτή η καλή συνήθεια είναι απόδειξη ότι καθένας το πρώτο πράγμα που επιθυμεί είναι η υγεία του, διότι όλα τα άλλα έχουν κατώτερη αξία. Αυτό σημαίνει ότι θέτουμε σε πρώτη προτεραιότητα την κατάσταση της υγείας του σώματός μας, δηλαδή πάνω από κάθε άλλη αξία, έχοντας την εμπειρία που λέει ότι αν δεν είσαι καλά στην υγεία σου, τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις. Αυτή ακριβώς η προσωπική μας διαπίστωση είναι η αφετηρία για να σκεφτούμε και την αξία της υγείας του εσωτερικού μας ανθρώπου, του ανθρώπου της ψυχής και του πνεύματος. Και αν για το φθαρτό σώμα μας διαθέτουμε όχι μόνο ευχές αλλά και εμπειρία και γνώση στην επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία μας, πόσο μάλλον πρέπει να αποκτήσουμε γνώση και εμπειρία για την επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία του εσωτερικού μας ανθρώπου και να μην μένουμε μόνο στις ευχές των εορτών, νοοτροπία που έχουμε όλοι οι Νεοέλληνες: να μένουμε στις ευχές και στις προσδοκίες, χωρίς να προχωρούμε σε γνώση και εμπειρία βελτίωσης του εσωτερικού μας ανθρώπου, του τμήματος της προσωπικότητάς μας που έχει αξία και μετά την ημερομηνία της ταφής μας.

Αν και το ρήμα ορώ δηλώνει βλέπω με τα φυσικά μάτια μου, εξ ου και η όραση, στην περίπτωση του οράματος η σημασία είναι διαφορετική και δηλώνει κάτι μακρινό μη ορατό με τα φυσικά μάτια αλλά ορατό μόνο με τα μάτια της ψυχής.

Και μπορεί στη σύγχρονη κοινωνία με τις απόλυτες τεχνοκρατικές αντιλήψεις και προτεραιότητες ο ρόλος της ψυχής και του αόρατου κόσμου να μην αποτελεί ουσιαστική προτεραιότητα των ανθρώπων και θεσμό καθημερινής απασχόλησης, ωστόσο είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες, ελπίδες, οράματα για μια νέα ζωή, μια καλύτερη ζωή.

Μάλιστα είναι σαφές ότι αυτή η ελπίδα διατηρεί τον άνθρωπο σε κίνηση προς τα εμπρός, τα οράματα αποτελούν την ατμομηχανή που σέρνει πίσω της τις αυριανές ανακαλύψεις, το όραμα διαμορφώνει και μεταμορφώνει όλους τους σχεδιασμούς όλων των ανθρώπων όλων των εποχών, το όραμα φέρνει το καλύτερο αύριο και απομακρύνει τις αρνητικές εμπειρίες του χθες.

Θα τολμούσε μάλιστα κανείς να θεωρήσει το όραμα ως το κύριο εργαλείο και εφόδιο της ζωής μας μετά την ίδια τη ζωή, αφού το ευ ζην όχι μόνο δηλώνει ενδιαφέρον για δημιουργικότητα αλλά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και συστατικό της ίδιας της ύπαρξής μας και κατά συνέπεια όσο καλύτερα γνωρίζουμε τη διαχείριση των οραμάτων, τόσο καλύτερα και δημιουργικά απολαμβάνουμε την ζωή μας.

Στην δική μας εποχή, περισσότερο από κάθε άλλη στην ιστορία, ξέρουμε όλοι μας ότι η γνώση ελευθερώνει. Από τον γιατρό που επισκεπτόμαστε και απαιτούμε να έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να μας ελευθερώσει από την ασθένειά μας, μέχρι τον πιλότο του αεροπλάνου που ταξιδεύουμε και τον οδηγό του αυτοκινήτου που μας μεταφέρει, όλοι θέλουμε να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, διότι η γνώση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε επιτυχία. Μάλιστα είναι γνωστό ότι όσο καλύτερα γνωρίζουμε ένα θέμα τόσο πιο άνετα το διαχειριζόμαστε. Και αυτό ισχύει και για την ψυχή και το νου μας. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο καλύτερα μπορούμε να διαχειριστούμε την καθημερινότητά μας χωρίς εκπλήξεις και αδιέξοδα. Και όσο καλύτερα γνωρίζουμε την αλήθεια και την αξία των δωρεών του θεού, τόσο περισσότερο επενδύουμε στη βαθύτερη γνώση και επιλύουμε τα πρακτικά ζητήματα που μας απασχολούν όχι με τον δικό μας, αλλά με τον τρόπο που ο ίδιος ο Θεός έχει θεσμοθετήσει για την καθημερινότητά μας.