Σε κάθε περίπτωση, όλοι γνωρίζουμε ότι κάθε νέο οικοδόμημα απαιτεί και νέα θεμέλια. Νέο κτίσμα επί παλαιών θεμελίων είναι επικίνδυνο για άμεση ή σε βάθος χρόνου κατάρρευση. Το ίδιο ισχύει και με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω μας.
Αν προσπαθούμε να οικοδομήσουμε νέα περίοδο στην καθημερινή μας ζωή, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα νέα θεμέλια. Σε διαφορετική περίπτωση, θα οικοδομούμε έναν ασταθή και πρακτικά επικίνδυνο και αναποτελεσματικό εσωτερικό μας κόσμο. Και αν αυτός ο κόσμος, ο ατομικός εσωτερικός μου κόσμος δεν έχει στερεά και νέα θεμέλια, το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθώ σύντομα εκτός πραγματικότητας, στήνοντας πραγματικότητες που δεν υπάρχουν, και ακολουθώντας δρόμους που είναι αδιέξοδοι.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν διαστρέβλωνε την αλήθεια και την πραγματικότητα, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει ο άνθρωπος, το φυσικό πρόσωπο, να εξετάζει τον εαυτό του, να ελέγχει τα πράγματα κατά την διάρκεια της καθημερινής του ζωής, και, αν παρατηρεί αστοχίες, λάθη ή κενά, να μην τα αφήνει για το μέλλον, αλλά να προβαίνει σε διόρθωση και ανασχεδιασμό των σκέψεων, των πεποιθήσεων, της διδασκαλίας που ήδη έχει αποδεχθεί ως ορθή. Γιατί αυτό θα τον βοηθήσει να περιορίσει την ζημία και να αποφύγει τα ναυάγια της ζωής του στο μέλλον.
Αυτό ακριβώς τον στόχο είχε η κλήση του Χριστού προς τους ακροατές του, τότε και σήμερα: να μην μένουμε στο παρελθόν και στα συναισθήματα, αλλά να εξετάζουμε αν ο λόγος του, η διδασκαλία του, βρίσκει χώρο και καλλιεργείται μέσα μας, προκειμένου να φέρνει καρπό και καλά αποτελέσματα, όχι μόνον στην καθημερινότητα, αλλά και στην προπτική της αιωνιότητας.
Διότι το κριτήριο των πράξεων μας δεν είναι μόνον ο φίλος και ο γείτονας, αλλά, πρωτίστως, είναι η άποψη του ίδιου του δημιουργού, ο οποίος έκτισε τον κόσμο με το βλέμμα στην αιωνιότητα, άσχετα από τις διάφορες θεωρίες που κυκλοφορούν τώρα, αλλά και τότε.
Ο στόχος του Χριστού δεν ήταν να μας κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά να μας διδάξει πώς να επιλέγουμε και να εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας το καλύτερο από το μέτριο, το άριστο από το απλοϊκό, και το αιώνιο από το – κατά τα άλλα πολύτιμο – καθημερινό μας κέρδος.