Η έκπληξη – από το ρήμα πλήττω που σημαίνει κτυπώ – (πλήγμα, πληγή, πλήκτρο, κλπ) – είναι ένα εξωτερικό γεγονός που φτάνει σε μας και δημιουργεί μεγάλη εντύπωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κάθε φορά που ανακαλύπτω κάτι δέχομαι και δοκιμάζω μια έκπληξη, ακριβώς γιατί νωρίτερα δεν υπήρχε αυτή η εμπειρία, την οποία αποκτώ τώρα για πρώτη φορά. Αυτός ήταν και ο ρόλος του θαύματος, ενός γεγονότος που αποτελούσε – και αποτελεί διαχρονικά – μια μεγάλη έκπληξη, δηλαδή συνέβαινε κάτι άγνωστο μέχρι τότε για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο ρόλος αυτός της έκπληξης ή μάλλον των γεγονότων που παράγουν σε μένα μια έκπληξη, είναι μια πολύτιμη αρχή της ζωής, γιατί με αυτήν αναβαθμίζεται κάθε φορά το ενδιαφέρον μου για το θέμα που με απασχολεί.

Και αυτό δεν είναι ένα ψεύτικο τρικ, αλλά είναι μια αληθινή πραγματικότητα που όλοι την βιώνουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάθε καινούργιο πράγμα που δεν υπήρχε πριν ή δεν υπέπιπτε στην αντίληψή μου έως τώρα, είναι ζωογόνο για τα προσωπικά μου ενδιαφέροντα και με προκαλεί να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, μου δίνει κουράγιο για νέα εξερεύνηση.

Ωστόσο η έκπληξη δεν είναι εργαλείο και στοιχείο για την διακοπή της ζωής και του ενδιαφέροντος για αυτήν, αλλά είναι ένας σταθμός ψυχικού ανεφοδιασμού για την επόμενη ανακάλυψή μου. Η καθημερινή μας ζωή δεν παύει ποτέ να είναι ένα ταξίδι και οι εκπλήξεις είναι μικρά “ουάου” για να συνεχίσουμε την πορεία μας.

Διακοπή της πορείας προς την εξερεύνηση του δημιουργού σημαίνει λάθος ερμηνεία των εκπλήξεων και αναζωογονήσεων που έχει βάλει κάθε τόσο στην καθημερινότητά μας ο ίδιος ο δημιουργός. Οι εκπλήξεις και τα θαύματα δεν παύουν να έχουν τον ρόλο τους, ωστόσο άλλο τα εφόδια και άλλο ο στόχος που είναι: η αναγνώριση και επίγνωση των δημιουργικών νόμων της ζωής και του ίδιου του δημιουργού.