Το κράμα ως διαδικασία και ως αποτέλεσμα είναι μια κοινή συνισταμένη της ζωής μας, τόσο σε καθημερινά όσο και μακροπρόθεσμα ζητήματα.

Η μείξη δηλαδή και συνύπαρξη διαφόρων στοιχείων καθορίζει το σώμα, την ψυχή και το νου μας, αδιακρίτως εποχής, τόπου και κοινωνιών ανθρώπων. Είναι δηλαδή μια υπαρξιακή λειτουργία της ζωής μας από την στιγμή της σύλληψης μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μας.

Ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, οι τροφές, αλλά και η επικοινωνία με το ανθρώπινο περιβάλλον διαδραματίζουν, από την άποψη της μείξης και της συνύπαρξης, τους καθοριστικούς παράγοντες της ζωής μας.

Καμιά μορφή ζωής δεν είναι αυθύπαρκτη, αλλά όλες οι μορφές αποτελούν εξέλιξη αναμείξεων και αναλογιών και καθένας μπορεί να το αντιληφθεί παρατηρώντας την καθημερινότητά του ως φυσικό πρόσωπο και μονάδα μιας κοινωνίας. Ζούμε γιατί δεχόμαστε μυριάδες στοιχεία τα οποία μετουσιώνονται στο σώμα ή τον ψυχικό μας κόσμο και αποτελούν ένα νέο κράμα που μας μεταφέρει στο αύριο, που δίνει το νόημα και την ύπαρξη στην ζωή μας.

Και αυτή ακριβώς η φυσική και απλά κατανοητή λειτουργία της καθημερινότητάς μας έχει ειδική σημασία στην εξέλιξη του εσωτερικού μας ανθρώπου, στην εσωτερική μεταμόρφωση προς την εικόνα του δημιουργού μας. Ανάλογα δηλαδή με τα ερεθίσματα και τις συνέπειές τους μέσα στην καθημερινότητα είναι και η εξέλιξη που θα εμφανιστεί αύριο ή στο μέλλον μέσα στην ζωή μου.

Ειδικά τα ακούσματα, όπως οι τροφές και ο αέρας, έχουν σημαντική και καθοριστική λειτουργία, διότι διαμορφώνουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς μας και κατά συνέπεια αφορούν και καθορίζουν όλο το χρόνο της ζωής μας.

Και εκεί ακριβώς ο Χριστός έδωσε ειδική βαρύτητα: στα ακούσματα. Προσέχετε τι αλλά και πως ακούτε κάτι. Πρώτα το τι ακούμε, τι προσφέρει αυτό που ακούμε στην εσωτερική μας εξέλιξη αλλά και το πως το ακούμε, διότι οι λεπτομέρειες κρύβουν και την ουσία των πραγμάτων.

Η μείξη και το κράμα που δημιουργείται από τις διάφορες πληροφορίες που φτάνουν σε μας είναι καθοριστικό στοιχείο που μπορεί να συμβάλλει στην θετική ή αρνητική εξέλιξη της καθημερινότητάς μας. Και είναι προφανές ότι αν υπάρχει προζύμι πίστεως στο υλικό του κράματος, τότε και ο άρτος που παράγεται καθημερινά είναι άρτος ζωής με άρτια αποτελέσματα στην καθημερινότητα και προοπτικές στην αιωνιότητα.

Κράμα ονομάζεται το υλικό που προέρχεται από την ανάμειξη διαφόρων υλικών. Το νέο αυτό υλικό, το κράμα, είναι πολύτιμο για την ζωή μας διότι σχεδόν όλα τα σκεύη και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε σήμερα αποτελούνται από κράματα διαφόρων υλικών. Εκείνο που αλλάζει κάθε φορά είναι η αναλογία των υλικών που αναμειγνύονται, προκειμένου να προέλθει το νέο υλικό που θα καλύψει τις ανάγκες μας. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον όρο για το κρασί – τον οίνο που έγινε κρασί στην νεοελληνική γλώσσα – διότι για να είναι κατάλληλος στην χρήση έπρεπε να αναμειχθεί με νερό μέσα σε κεραμικά σκεύη, αγγεία. Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ μείξης και κράματος; Στην περίπτωση του κράματος η μείξη είναι τέλεια, στο νέο προϊόν τα στοιχεία έγιναν ένα και αυτό πλέον μετράει. Και αυτό το στοιχείο, την οριστική ανάμειξη του στοιχείου της ζωντανής πίστης στον ζωντανό θεό κατά την καθημερινότητά μας, είναι αυτό που έχουμε όλοι ανάγκη σήμερα. Διότι χωρίς ζωντανή πίστη που φέρνει ωφέλεια και καθημερινό κέρδος, ο χρόνος, οι ιδέες, οι επιθυμίες, οι γνώσεις μας, μοιάζουν με χρυσάφι που μένει κρυμμένο στο χώμα, άγνωστο και ανεκμετάλλευτο.