Δυναμική της ζωής είναι αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε.

Είναι η δύναμη που αντιμετωπίζω παραγωγικά τα πράγματα της καθημερινότητας, και από το παρόν δημιουργώ το μέλλον, από το σήμερα ετοιμάζω το αύριο, από την μικρή δύναμη δημιουργώ την μεγαλύτερη δύναμη, χωρίς ποτέ αυτός ο χορός των εξελίξεων της δυναμικής να έχει τέλος.

Αυτό είναι ένα θαύμα, ακριβώς γιατί από μια μικρή σήμερα δύναμη, δημιουργείται και παράγεται αύριο μια μεγαλύτερη δύναμη και καθένας που συμμετέχει σε αυτή την δυναμική μετεξέλιξη της καθημερινής πραγματικότητας αισθάνεται νέος και παραγωγικός, ανεξάρτητα από την ηλικία των χρόνων της ζωής του ή τα άλλα συστατικά της προσωπικότητάς του.

Η δυναμική της ζωής μπορεί να συμπαρασύρει και άλλους αδρανείς στην ίδια πορεία και να μεταλλάξει από το τίποτα και το μηδέν στο μεγάλο και αργότερα στο άπειρο. Αυτή είναι η ουσία της διδασκαλίας του Χριστού και αυτή ακριβώς την ουσία είχαν δοκιμάσει οι πρώτοι μαθητές, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτή η μετάλλαξή τους, δεν ήταν προσωπική τους επιτυχία, αλλά ήταν η ενέργεια του αιωνίου πνεύματος που μεταδίδει την δύναμη από το ένα στοιχείο στο άλλο και δημιουργεί την δυναμική της αναπτυσσόμενης και παραγωγικής ζωής.

Η αποκάλυψη ότι ο αιώνιος θεός έρχεται στον άνθρωπο που εφαρμόζει την διδασκαλία του Χριστού και κατασκηνώνει δίπλα του, είναι η εικόνα της αέναης τροφοδοσίας με δύναμη αιώνια σε ένα εξουθενωμένο και αδύναμο ανθρώπινο σώμα.

Ένα σώμα που ενώ φθείρεται περνά στην αφθαρσία την εσωτερική, εκεί δηλαδή που ενεργούν οι δυνάμεις της ζωής μας και μετουσιώνουν και μεταλλάσσουν τον καθημερινό άνθρωπο, σε άνθρωπο της επιτυχίας σήμερα, αλλά και της προοπτικής της αιώνιας ύπαρξης, αφού αυτός που ενεργεί μέσα του και γύρω του δεν είναι η προσωπική του ικανότητα, αλλά είναι η δύναμη που ανάστησε τον ίδιο το Χριστό.

Αλήθεια – ψέμα

Επειδή η αλήθεια είναι το αντίθετο του ψεύδους, είναι προφανές ότι δύσκολα στις μέρες μας – όπως και πάντα – μπορεί κάποιος να διακρίνει μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, αλήθειας και απάτης και ακόμη πιο δύσκολο να διακρίνει κάποιος το πνεύμα της αλήθειας από το πνεύμα του ψεύδους και της απάτης.

Επειδή το ψέμα είναι εύκολο, για τον λόγο αυτό είναι και πρόχειρο σε κάθε περίπτωση. Επειδή η αλήθεια είναι δύσκολη και ακόμη πιο δύσκολη να την στηρίξει κάποιος, για τον λόγο αυτό και είναι σπάνια και μόνον αποφασισμένοι άνθρωποι μπορούν να την αποκαλύψουν και να την στηρίξουν.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός επέμεινε στην διάκριση μεταξύ ψεύδους και αλήθειας, αλλά και μεταξύ των υποστηρικτών του ψεύδους και της αλήθειας. Στην μια περίπτωση ο Χριστός κατονόμασε ως ανθρωποκτόνους όσους υπηρετούν το ψεύδος, στην άλλη περίπτωση το φως της αλήθειας είναι εκείνο που ελευθερώνει από τα δεσμά του εχθρού.

Το πνεύμα της αλήθειας δεν είναι να πω την αλήθεια μόνο μια φορά – γιατί τότε με συμφέρει, αλλά είναι μια στάση ζωής που μπορεί να μην έχει επιτυχία πάντοτε, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι στάση ζωής, είναι διαρκής συμπεριφορά, είναι πορεία ζωής προς την αλήθεια και την αποφυγή του ψεύδους.

Ο Χριστός διακήρυξε: εγώ είμαι η αλήθεια, ο λόγος μου είναι η αλήθεια, το πνεύμα της αλήθειας είναι εκείνο το πνεύμα που θα μείνει μεταξύ σας και μέσα σας, αν αποφασίσετε να ακούσετε και να κάνετε πράξη τα λόγια μου και τις οδηγίες μου.

Χωρίς την αλήθεια ως προϋπόθεση καθημερινής συμπεριφοράς, είναι αδύνατη η επικοινωνία με τον ζωντανό θεό και την δύναμη της ανάστασης. Το ψεύδος υποδουλώνει και καταστρέφει, η αλήθεια ελευθερώνει και οικοδομεί.

Καρπός είναι αυτό που προέρχεται από κάτι.

Δεν υπάρχει καρπός που να μην έχει την προέλευσή του από κάτι, δένδρο, φυτό, άνθρωπο, ιδέα, κλπ. Και είναι προφανές ότι όλοι εμείς ζούμε από τους καρπούς της φύσης, των ανθρώπων κλπ, τους οποίου συλλέγουμε, επεξεργαζόμαστε και στη συνέχεια παραλαμβάνουμε ως τροφή – και όχι μόνον – για τις καθημερινές μας ανάγκες.

Και είναι επίσης προφανές ότι άλλο το δένδρο και οι άλλες πηγές καρποφορίας που τις χρειαζόμαστε για να μαζεύουμε τους καρπούς και άλλο οι καρποί που εμείς έχουμε καθημερινή ανάγκη.

Ο καρπός είναι για χρήση, αλλά το δένδρο που παράγει τους καρπούς πρέπει να μένει στη θέση του για να πάρουμε και τον επόμενο χρόνο τους καρπούς του.

Αν κόψουμε το δένδρο, οι καρποί του τελείωσαν μια για πάντα. Αύξηση του αριθμού των δένδρων σημαίνει και αύξηση των καρπών. Ελάττωση του αριθμού των δένδρων σημαίνει και μείωση των καρπών. Και επειδή όλα αυτά είναι προφανή και τα αναγνωρίζουμε καθημερινά μέσα στην πρακτική μας ζωή, είναι κατανοητό ότι το ίδιο ισχύει και για τα ζητήματα της εξάρτησής μας από την αιώνια δύναμη της ανάστασης του Χριστού.

Η διαχείριση των καθημερινών μας αναγκών για διατήρηση της ζωής μας, είναι ανάκλαση και παρομοίωση της διαχείρισης της δύναμης που έχουμε ανάγκη για την διατήρηση της πίστης και των καρπών αυτής. Οι καρποί της πίστης στην ανάσταση του Χριστού είναι η καθημερινή μας τροφή, την οποία εξασφαλίζουμε ανάλογα με τις αποθήκες και τις ικανότητες που έχουμε αποκτήσει από την καλλιέργειά τους.

Χωρίς αποθήκες, χωρίς ικανότητα διαχείρισης της δύναμης της ανάστασης, έχω όνομα αλλά δεν έχω τον καρπό, με αποτέλεσμα να είμαι ζητιάνος ή να έχω ήδη ολοκληρώσει ανεπιτυχώς τον κύκλο της επίγειας ευκαιρίας μου για ζωή ανάστασης. Υποκατάστατα που μπορεί να μοιάζουν με την δύναμη της ανάστασης είναι κίβδηλα τεχνάσματα του εχθρού για να επαναπαύει την ημιθανή συνείδησή μας.

Μυστικά νίκης

Από τους αρχαίους στρατηλάτες έως τις μικρές καθημερινές νίκες των απλών καθημερινών ανθρώπων είναι γνωστό ότι υπάρχουν μυστικά για να πετύχει κάποιος τη νίκη στο θέμα που αντιμετωπίζει εχθρικά.

Δεν έρχονται δηλαδή οι νίκες και τα κέρδη και τα λάφυρα τυχαία, αλλά κατά κανόνα υπάρχει μια στρατηγική, υπάρχει ένας σχεδιασμός, υπάρχει μια προετοιμασία, υπάρχει μια μέθοδος που χρησιμοποιούμε, προκειμένου η σύγκρουση με τον πρόβλημα να είναι επικερδής για μένα και όχι για τον αντίπαλο.

Και νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να μην καταλαβαίνει αυτή την πρακτική έννοια, ακριβώς γιατί όλοι το εφαρμόζουμε καθημερινά από τα απλούστερα ζητήματα μέχρι τα μεγαλύτερα της ζωής και του θανάτου. Και είναι προφανές ότι οι παράγοντες της νίκης είναι σε γενικές γραμμές δύο.

Πρώτα η μεγαλύτερη δύναμή μου από τον αντίπαλο και δεύτερον η καλύτερη στρατηγική μου κατά την ώρα της συμπλοκής.

Και αυτά ακριβώς τα δυο στοιχεία ο Χριστός τα εξήγησε με την μεγαλύτερη λεπτομέρεια για την σύγκρουση με τον θάνατο και την απώλεια της νίκης.

Η μεγαλύτερη δύναμη προέρχεται από τον ουράνιο πατέρα που έκτισε τον ουρανό, το σύμπαν και όλα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτό.

Και η στρατηγική κατά την επαφή και την σύγκρουση προέρχεται από την σοφία που εκείνος χορηγεί, όχι εκ προοιμίου αλλά κατά την ώρα της διαδικασίας και της εξέλιξης του αγώνα.

Όχι πριν γιατί ο αντίπαλος θα γνωρίζει τις κινήσεις μας και θα αποτύχουμε.Όχι κατόπιν γιατί δεν θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα στην συγκεκριμένη πάλη.

Ο δημιουργός έχει μεριμνήσει να μας εφοδιάσει όχι μόνον με χονδροκομμένα εργαλεία και υλικά, αλλά και με λεπτές και αδιόρατες ικανότητες, οι οποίες βρίσκονται μέσα μας αδρανείς και ενεργοποιούνται την κατάλληλη στιγμή και ανάλογα με το θέμα για το οποίο αγωνιζόμαστε.

Η αναζήτηση αυτών των λεπτών εργαλείων και η εκμάθηση της χρήσης τους κατά την καθημερινότητά μας, είναι όλα όσα μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός και εφάρμοσαν πρώτοι οι μαθητές που τον ακολουθούσαν, πλην του Ιούδα που έβαλε την αξία των μετρητών χρημάτων (cash money) πάνω από τα μυστικά της νίκης στην καθημερινή του ζωή.

Εφόσον η αναζήτηση είναι συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας, είναι προφανές ότι καθένας από μας θέλει να φτάσει την αναζήτησή του μέχρι το τέλος, μέχρι το δυνητικό τέλος, δηλαδή ως εκεί που μπορεί να το φτάσει.

Δεν αρκούμαστε δηλαδή σε μια μόνον εξωτερική αναζήτηση, αλλά θέλουμε να υπεισέλθουμε μέχρι το βάθος των πραγμάτων και να γνωρίσουμε το “τι” αλλά και το”γιατί”.

Με αυτόν μόνον τον τρόπο ικανοποιείται η περιέργεια και η διάθεση των αναζητήσεών μας. Αυτό είναι και το μήνυμα αλλά και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού. Δεν άφησε τα πράγματα μόνον στα εξωτερικά γνωρίσματα και τα εξωτερικά σημάδια της παρουσίας του θεού, θαύματα κλπ, αλλά προχώρησε και αποκάλυψε την ουσία των πραγμάτων, των αιωνίων και όχι μόνον των προσωρινών πραγμάτων.

Θέλησε να αποκαλύψει όχι μόνον τα φαινόμενα, που συνήθως μας εντυπωσιάζουν και τα θαυμάζουμε ως θαύματα, αλλά θέλησε να μας οδηγήσει στην πηγή των αξιών και της αλήθειας.

Δεν σταμάτησε και δεν φοβήθηκε να αποκαλύψει αλήθειες που τροφοδοτούν την υπαρξιακή μας υπόσταση και φυσιογνωμία, αλλά προχώρησε σε αποκαλύψεις για τον χαρακτήρα αλλά και την δυναμική παρουσία του θεού στη ζωή των ανθρώπων που επιλέγουν να στραφούν στην αναζήτηση της ουσίας και της περιουσίας των όντων.

Μέσα από τα λόγια της διδασκαλίας του, ο Χριστός οριοθέτησε το απέραντο σύμπαν, υπέδειξε το δρόμο της υπαρξιακής μας εξήγησης και αυτο – κατανόησης, απέβαλε τον φόβο του άγνωστου και τον αντικατέστησε με την ελπίδα του παρόντος και του γνωστού, έντυσε το ταξίδι του μέλλοντος με τον μανδύα της γνώσης και του αγώνα, αποκατέστησε παρεξηγημένες αξίες, και τελικά ύψωσε την σημαία της νίκης βγαίνοντας από τον τάφο, καταργώντας στην πράξη κάθε φόβο αλλά και αφροσύνη που προκαλείται από την άγνοια και το σκοτάδι.