Η μοναδικότητα του στόχου δεν πρέπει να συγχέεται με την πολυπλοκότητα και το πλήθος των σκοπών που θα εξυπηρετήσει ή μέσω των οποίων θα κατορθωθεί ο στόχος, τον οποίο καθημερινά ή και κάθε στιγμή θέτουμε στους εαυτούς μας. Και για μεν τα απλά και καθημερινά εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε ανάμεσα στους ενδιάμεσους σκοπούς που απαρτίζουν την ατομική μας φαρέτρα από τον τελικό στόχο, τον οποίο επιδιώκουμε να κατακτήσουμε. Δεν εξαντλείται, δηλαδή, ο στόχος με την άφιξη στο πρώτο σημείο αναφοράς, αλλά πρέπει να ολοκληρωθεί η διαδρομή μας, από την αφετηρία μέχρι τον τελικό σημείο του στόχου, ώστε να υπάρχουν τα μόνιμα και ουσιαστικά αποτελέσματα της ατομικής μας διαδρομής προς το καλύτερο καθημερινά.
Ενώ, δηλαδή, οι επιμέρους εντυπώσεις και κατακτήσεις μάς εμπνέουν προσωρινά, πχ μια στάση για ένα καφέ σε μια καφετέρια με φίλους, αυτό δεν συνεπάγεται και τον τελικό στόχο τον οποίο έχουμε θέσει, ξεκινώντας από την αφετηρία που μπορεί να είναι οποιοσδήποτε χώρος εκκίνησης προς ένα στόχο. Αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την κατάκτηση της επόμενης βαθμίδας, διότι κάθε επιτυχία είναι πολύτιμη στην διαδρομή προς τον στόχο, αλλά η κατάκτηση του τελικού στόχου είναι αυτή για την οποία επενδύσαμε όλο το ταξίδι της ζωής μας, ακόμη και στα καθημερινά απλά πράγματα. Ο ενθουσιασμός και η χαρά για τις καθημερινές μας κατακτήσεις, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελέσει και τον τελικό στόχο, μετακινώντας το όριο από το αρχικό τέρμα στο προσωρινό κέρδος. Εάν μετακινήσουμε το όριο από τον αρχικό στόχο, αυτόματα χάνουμε τον προορισμό μας και πέφτουμε σε αδράνεια και ακινησία.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός τόνισε στην διδασκαλία του ότι ο στόχος των ανθρώπων δεν πρέπει να εξαντλείται μόνο στα προσωρινά κέρδη και την καλοπέραση, αλλά να παραμένει ως στόχος μέχρι την τελική του κατάκτηση, απολαμβάνοντας βέβαια “τους καφέδες” με τους φίλους,γιατί αυτό φέρνει αισιοδοξία για την πορεία και ξεκουράζει προσωρινά τις δυνάμεις μας. Η ζωή του ανθρώπου όσα χρόνια και αν ζήσει δεν είναι τίποτα άλλο από εμπειρίες, καλές ή κακές, θετικές ή αρνητικές, βοηθητικές ή ανασταλτικές, που γεμίζουν μεν τον χρόνο και τις εμπειρίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν στην αξία του τελικού στόχου.
Ο στόχος είναι όχι μόνο η καλύτερη επιβίωση σήμερα, αλλά ξέροντας ότι το σήμερα είναι “εφήμερο”, δηλαδή διαρκεί η πολύτιμη αξία του μόνο για μία ημέρα, να καθορίσουμε ένα στόχο βαθύτερο, ώστε το σήμερα να μην είναι το τέλος, αλλά να είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός που τον απολαμβάνουμε, προκειμένου να φτάσουμε στην επόμενη στάση και να ακολουθήσουν πολλές στάσεις και επιτυχίες, μέχρι να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό, που δεν είναι άλλος από την επέκεινα του τάφου ζωή, όπως την βίωσε ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος και εγγυήθηκε την αποτελεσματικότητα της δικής του διδασκαλίας, όταν αυτή εφαρμόζεται στην ατομική καθημερινή μας ζωή.