Η αδιαφορία ή η έλλειψη σοβαρής προσοχής κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού, όπως είναι και η σύντομη ζωή μας πάνω στην γη, προκαλεί πονοκεφάλους, μεταφορικά αλλά και κατά κυριολεξία. Διότι, κάθε λάθος πληρώνεται, και όταν μάλιστα οφείλεται στην δική μας αδιαφορία, τότε συνήθως είναι και δαπανηρό.
Πολλές φορές, δηλαδή, όταν μπλέκουμε με ένα λάθος δικό μας ή των άλλων, κάποιος πληρώνει το κόστος, και αυτό δεν είναι θεωρία, αλλά είναι η πρακτική μας καθημερινότητα. Και αυτό σημαίνει ότι προσέχουμε, τόσο τον εαυτό μας, όσο και τους γύρω, ώστε και τα δικά μας να αποφεύγουμε, αλλά και στα λάθη των άλλων να μην μπλέκουμε εύκολα. Αυτή η προσοχή μάς σώζει, και όσοι οδηγούμε αυτοκίνητο το ξέρουμε από την πείρα μας.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε όλες τις καθημερινές μας διαδικασίες. Όσο περισσότερο προσέχουμε και κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι το σωστό, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να χάσουμε αντί να κερδίσουμε. Διότι στον καθημερινό αγώνα κανείς δεν εμπλέκεται για να χάνει, αλλά όλοι θέλουμε και επιδιώκουμε το κέρδος. Και αυτή η πραγματικότητα μας προφυλάγει ως άτομα από άσκοπες εμπλοκές, και ως κοινωνία από πολέμους και διχόνοιες. Κάθε διχόνοια, προκαλεί πολέμους και αίμα, και κάθε πόλεμος φέρνει άπειρες και αγιάτρευτες συμφορές.
Και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός εξήγησε ότι το άτομο που ενδιαφέρεται για την δική του ζωή, πρέπει να προσέχει τον εαυτό του, αλλά και το κοινωνικό και φυσικό του περιβάλλον, ώστε να μην εμπλέκεται σε ξένες ή επικίνδυνες καταστάσεις χωρίς να το επιδιώκει ο ίδιος. Διότι, κάθε εμπλοκή θα φέρει ζημία, και το χάσιμο χρόνου και δυνάμεων δύσκολα αναπληρώνεται. Κάθε, λοιπόν, ατομική μου προσπάθεια να αυξήσω τον ατομικό μου πλούτο, είτε αυτό αφορά προσωπικές κατακτήσεις, είτε εμπεριέχει και κοινωνικές προεκτάσεις, προκαλεί διαταραχή στο “περιβάλλον”, και κατά συνέπεια θα προκύψουν προβλήματα. Όχι γιατί θα πάρω από τον πλούτο του άλλου, αλλά γιατί αυτό που εγώ κατάφερα δεν το κατάφερε εκείνος, με αποτέλεσμα να προκύπτει η εσωτερική αντιπαράθεση, η οποία και θα εκδηλωθεί αργότερα με πράξεις.
Η δική μου επιτυχία δεν συνεπάγεται πάντοτε αποτυχία για τον τρίτο, εκτός εάν εκείνος μπορούσε αλλά δεν ήθελε ή δεν είχε τη δύναμη να το κάνει και το έκανα εγώ. Αυτό βέβαια δεν με απαλλάσσει από τον φθόνο, διότι δεν είναι άδικο, αλλά οι συνέπειες θα φέρουν ανατροπές στην υφιστάμενη ισορροπία πλούτου και θα φέρει την ζηλοφθονία και το μίσος μεταξύ ακόμη και φίλων. Κάθε ατομική μας κατάκτηση και πλουτισμός, προϋποθέτει την εκ των προτέρων θωράκισή μας, ώστε η ανατροπή της υφιστάμενης ισορροπίας να βρει ενισχυμένο και το δικό μου οργανισμό, σωματικό και ψυχικό, ώστε τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν να ξεπεραστούν και αυτά με επιτυχία.