Η ανανέωση στόχων και μεθόδων στην ατομική μας καθημερινότητα είναι κυρίαρχα στοιχεία που βοηθούν την απεμπλοκή μας από αδιέξοδες καταστάσεις. Όσο πιο νωρίς γίνει αντιληπτή η αδιέξοδη πορεία και η λάθος στάση ζωής, τόσο λιγότερη ζημία συσσωρεύεται. και εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας υπερηφάνεια, που δεν μάς αφήνει να κατανοήσουμε ορθά την θέση μας, αλλά τυφλώνει ή μυωπάζει την όρασή μας, με αποτέλεσμα να συνεχίζουμε την πλάνη μέσα στην οποία βαδίζουμε.
Η μετάνοια, δηλαδή το αντίδοτο της υπερηφάνειας, ανοίγει δρόμους εκεί που όλα φαίνονται αδιέξοδα. Η υπερηφάνεια μάς τυφλώνει και οδηγεί σε αδιέξοδα, και, εάν συνεχίσουμε, στον θάνατο από άγνοια και σκληρή καρδιά, ενώ υπάρχουν δρόμοι στα αδιέξοδα, που απλά εμείς δεν τους βλέπουμε. Και αυτό ισχύει τόσο για το κάθε άτομο, όσο και για την συνολική κοινωνία των ανθρώπων, όταν δεν αναγνωρίζουμε το μέγεθος της δικής μας άγνοιας, αλλά φτάνουμε σε κινήσεις απελπισίας. Ενώ, δηλαδή, ξεκινάμε καλά με καλούς στόχους πλουτισμού και επωνυμίας, τελικά εάν υπεισέλθει η υπερηφάνεια χάνουμε την κοινή λογική και καταλήγουμε πολλές φορές σε περιττά αδιέξοδα, τα οποία με την σειρά τους επιφέρουν καθυστερήσεις ή και τραγωδίες στην ζωή.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι όταν το άτομο φτάνει σε αδιέξοδα, είναι χρήσιμο να ξανασκεφτεί από πού ξεκίνησε, πού έφτασε, και γιατί. Ο ατομικός απολογισμός δεν είναι κακός. Αντίθετα βοηθά να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και να αναλογιστούμε τα λάθη του παρελθόντος, από την μια αποφεύγοντας την επανάληψη, και από την άλλη υιοθετώντας την ανανέωση του νου, του εσωτερικού μας δηλαδή ανθρώπου. Αυτή η ανανέωση βοηθά στον επαναπροσδιορισμό στόχων και μεθόδων, ώστε, χωρίς να μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, να αξιοποιήσουμε την αρνητική πείρα από τα παθήματα και τα αδιέξοδα, και να οδηγηθούμε σε νέους δρόμους επιτυχίας.
Διότι, ο Χριστός δεν ήρθε να μάς εγκλωβίσει σε αδιέξοδα, αλλά να μας υποδείξει, και να μας ενισχύσει σε νέες προοπτικές πορείας προς ένα νέο στόχο του παρόντος αλλά και του μέλλοντος. Μπορεί τα εξωτερικά στοιχεία της θρησκείας να μας απογοητεύουν, ωστόσο ο πυρήνας διατηρείται αλώβητος, διότι έχει ως κέντρο την πίστη και την καλλιέργειά της, στοιχεία απαραίτητα για κάθε ατομική στροφή από τα αδιέξοδα προς τους νέους δρόμους της επιτυχίας, δηλαδή του εμπλουτισμού και της επωνυμίας, από την φτώχεια και την ανωνυμία. Ωστόσο, οι επιλογές είναι πάντα ατομικές και αφορούν την ατομική μας ζωή και μόνο. Κάθε άλλη διάσταση δεν υφίσταται μέχρι αυτή να προκύψει στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο.