Η σωστή εκτίμηση για τον εαυτό μας είναι βασική αρετή για την καθημερινή μας ζωή.

Δεν είναι θεωρητικό το θέμα, αλλά είναι απόλυτα πρακτικό και αφορά κάθε κίνηση που κάνουμε, μικρή ή μεγάλη στη ζωή μας. Πολύ περισσότερο αυτό είναι πολύτιμο όταν το θέμα είναι η ζωή και όχι ένα θέμα της ζωής. Ορθή αντίληψη για τα θέματα της ζωής, κατά κανόνα συνεπάγονται και ορθές κινήσεις στην καθημερινότητα. Λάθος αντίληψη για την ζωή είναι προφανές ότι θα φέρει και λανθασμένες κινήσεις που μπορεί να συνεπάγονται ζημιές ή και καταστροφές.

Αυτό ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός παρέμενε στα απλά και καθημερινά παραδείγματα από την ζωή της υπαίθρου ή την κοινωνική ζωή της εποχής εκείνης, ώστε οι ακροατές του να μην ζούν σε ένα πλασματικό και θεωρητικό κόσμο, αλλά να ζούν μέσα στον πραγματικό καθημερινό κόσμο, από τον οποίο θα βγάζουν τα συμπεράσματά τους για την ζωή και όχι μόνον για τις προσωπικές τους εμπειρίες.

Ο καθρέφτης δηλαδή που ήθελε ο Χριστός να δημιουργήσει δεν ήταν καθρέφτης παραποίησης και διαστροφής της πραγματικότητας, αλλά ήταν ένας καθρέφτης που καθένας θα μπορεί να βλέπει τον πραγματικό εαυτό του και στην συνέχεια να συγκρίνει τον εαυτό του με ένα πρότυπο: πρώτα τον Αδάμ και στην συνέχεια με τον ίδιο τον Χριστό.

Μόνο μέσα από αυτά τα δυο πρότυπα μπορούμε να έλθουμε σε πραγματική αυτοκατανόηση και κατανόηση του περιβάλλοντος και των συνθηκών μέσα στις οποίες ζούμε. Η ορθή αξιολόγηση των θεμάτων της προσωπικής μας πίστης είναι η αφετηρία για κάθε καλό στην καθημερινότητά μας. Το αντίθετο οδηγεί σε μάταιη καθημερινότητα και τυφλή αιωνιότητα.