Η τεχνική με την οποία κτίζεται ένα οικοδόμημα, στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα, ήταν κρίσιμο θέμα για την αντοχή του κτιρίου, αλλά προφανώς και για την λειτουργικότητα και αρτιότητα της κατασκευής. Και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι μαθητές του χρησιμοποίησαν τον όρο κτίζω, κτίριο, οικοδομή, κλπ για να περιγράψουν αιώνιες αξίες, πολύτιμες για το μέλλον, αλλά και για το σήμερα. Η τεχνική της δόμησης (δόμος=πέτρα) αποδεικνύει τις ικανότητες του κτίστη, αλλά και του αρχιτέκτονα που σχεδίασε στα χαρτιά το οικοδόμημα. Ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει και ο κτίστης κατασκευάζει με την σύγχρονη τεχνική και τα σύγχρονα υλικά και η καλή συνεργασία των δύο αποφέρει και καλά αποτελέσματα. Πρώτος αρχιτέκτονας ήταν ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος επέστησε την προσοχή των μαθητών του στην αξία της επιμελημένης οικοδομής, της οικοδομής που καλύπτει όχι μόνο πρόσκαιρες αλλά και διαρκείς και αιώνιες ανάγκες των κατοίκων του οικοδομήματος. Συνέστησε επιμέλεια, σωφροσύνη, λογική, αξιολόγηση και σωστές επιλογές υλικών και μεθόδων για να υπάρχουν μόνιμα και θετικά αποτελέσματα. Μέσα από παραβολές και καθημερινά παραδείγματα του τότε περιβάλλοντος, τόνισε και αποσαφήνισε με ακρίβεια την αξία της καθημερινής οικοδομής. Η αμέλεια στην τεχνική και στην επιλογή των υλικών της οικοδομής της πίστης έχει συνέπειες καταστρεπτικές που δύσκολα διορθώνονται όταν δεν εντοπιστούν έγκαιρα.
