Η λειτουργία ως δύναμη ενέργειας έχει αποφασιστικό ρόλο μέσα στην πρακτική μας καθημερινότητα. Από την μια, δηλαδή, υπάρχουν τα δημιουργήματα, αλλά από την άλλη υπάρχει και η λειτουργική τους συνάφεια στην κάθε περίπτωσή μας.
Διότι άλλη εφαρμογή έχει ένα αντικείμενο – δημιούργημα στην δική μου περίπτωση, αλλά άλλη ή παρόμοια με την δική σου περίπτωση. Αυτό δηλώνει ότι δεν αρκεί η εξωτερική γνώση μόνον των δημιουργημάτων, αλλά απαιτείται και μια βαθύτερη επίγνωση των λειτουργιών τους, ώστε να είναι αποτελεσματικά στην κάθε περίπτωση. Και αυτό το καταλαβαίνουμε από το γεγονός ότι άλλη χρήση έχει στον ένα και άλλη στον άλλον ή σε διαφορετική στιγμή και περίσταση.
Πρόκειται δηλαδή για μια ουσιαστική παράμετρο της δημιουργίας των πραγμάτων, διότι χωρίς την επίγνωση αυτής της παραμέτρου, το δημιούργημα υπάρχει, αλλά δεν ωφελεί εμένα στην προσωπική μου περίπτωση. Και, φυσικά, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι αν αφαιρεθεί από την δημιουργία ο σκοπός και ο τρόπος αξιοποίησης των δημιουργημάτων, αφαιρείται και η δυνατότητα της ζωής, όπως τουλάχιστον την κατανοούμε εμείς.
Ο δημιουργός, δηλαδή, δεν δημιούργησε ένα νεκρό κόσμο, αλλά δημιούργησε ένα κόσμο που συλλειτουργεί, κάθε δημιούργημα με την δική του συνεισφορά στο σύνολο, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κινητικότητα και όχι την στασιμότητα. Διότι, η ζωή δεν είναι το σώμα μας, αλλά η ζωή εμπεριέχεται στο σώμα μας και είναι αυτή που κινεί το σώμα μας στην κάθε περίπτωση.
Αυτό σημαίνει ότι άλλο πράγμα είναι το δημιούργημα και άλλο πράγμα είναι η λειτουργική του συνεισφορά κάθε στιγμή στην ζωή του σύμπαντος, επομένως και σε κάθε μια δική μας περίπτωση.
Και αυτό είναι το ζητούμενο. Να αποχωρήσουμε από την στείρα επανάληψη και να ανακαλύπτουμε κάθε φορά την λειτουργία που εξυπηρετεί την δική μας πρακτική περίπτωση. Διότι, αυτό που για τους άλλους μπορεί να είναι πολύτιμο, στην δική μου περίπτωση αυτό μπορεί να μην ισχύει.
Άρα, απαιτείται διάκριση όχι μόνον των δημιουργημάτων, αλλά και των επιμέρους ιδιοτήτων και λειτουργιών τους, ώστε να αποβαίνουν προς την κατεύθυνση της ζωής και της επιτυχίας, και όχι προς τον θάνατο και την αποτυχία.