Χρησιμοποιώ τον όρο ταχύτητα του φωτός για να συμφωνήσουμε όλοι ότι το περιβάλλον μας, φυσικό και κοινωνικό, μεταβάλλεται καθημερινά, θα τολμούσα να πω από λεπτό σε λεπτό, με απίστευτες ταχύτητες, αδιανόητες για την δική μας αντίληψη της καθημερινότητας.

Αφού ένα αεροπλάνο κινείται με περίπου χίλια χιλιόμετρα την ώρα, ενώ το φως κινείται με περίπου ένα κόμμα τρία δισεκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα, αυτό αποδεικνύει ότι το φυσικό περιβάλλον, το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει ο δημιουργός και μέσα σε αυτό βιώνουμε την καθημερινότητα, κινείται και μεταβάλλεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και καθένας καλείται να συνειδητοποιήσει μέσα στον σύντομο βίο του, ακόμη και αν φτάσει τα εκατό χρόνια, την ταχύτητα των πραγμάτων που μας καλεί ο δημιουργός να υπερβούμε και να κατακτήσουμε, γνωσιολογικά και εμπειρικά.

Αν δηλαδή γίνει κατανοητό ότι όλα γύρω μας αλλάζουν χωρίς εμάς, χωρίς την δική μας συμβολή, αυτό σημαίνει ότι και η δική μας η προσαρμογή πρέπει να μην είναι σε μόνιμη αγκύλωση και στασιμότητα, αλλά να ακολουθεί τουλάχιστον τους νόμους της δημιουργίας και της φύσης.

Η μετάνοια επομένως, η αναγνώριση δηλαδή της σημερινής μου κατάστασης και η υπέρβαση αυτής στην επόμενη καθημερινότητά μου, έχει κομβική σημασία, γιατί μας μεταφέρει από την δική μας μικρότητα, στην απεραντοσύνη της δημιουργίας και στην κατανόηση του δημιουργού. Και μέσα από αυτή την εμπειρία της απελευθέρωσης από το στάσιμο παρελθόν, να προχωρήσουμε στην επίγνωση του δημιουργού, στοιχείο που αποτελεί και την τελική πηγή της αιώνιας καθημερινότητας.