Δεν υπάρχει σύγχρονος Έλληνας που να μην κατανοεί την έννοια του κέρδους και της ζημίας, ανεξάρτητα από το επάγγελμα που ασκεί. Το κέρδος είναι μετρήσιμη παράμετρος και κατά κανόνα εννοούμε το οικονομικό κέρδος που μεταφράζεται σε ευρώ. Αντίστοιχη είναι και η έννοια της ζημίας, της απώλειας υφισταμένων κερδών. Όμως δεν είναι μόνον τα υφιστάμενα κέρδη και αγαθά που υφίστανται ζημία. Υπάρχει και το προσδοκώμενο κέρδος, αυτό που θα μπορούσα να αποκτήσω και δεν το απέκτησα. Τότε η απώλεια δεν είναι μόνον χρήματα, αλλά είναι απώλεια θάρρους, αφού η προσπάθειά μου απέτυχε. Αυτό το τελευταίο στοιχείο, η απώλεια του θάρρους και της εμπιστοσύνης, γνωρίζουμε όλοι ότι είναι ολέθριος παράγοντας, διότι οδηγεί σε απογοήτευση, καταδικάζει σε απραξία, σταδιακά αφαιρεί την αισιοδοξία από τη ζωή μας, η νωθρότητα αντικαθιστά την δραστηριότητα, και τελικά όχι μόνον κέρδη δεν υπάρχουν, αλλά καλλιεργείται και το έδαφος για μακροχρόνια ερήμωση και συμφορά. Στη ζωή της πίστης, αυτές οι παράμετροι όχι μόνον ισχύουν όπως και στην περίπτωση των εμπορικών κερδών ή ζημιών, αλλά επειδή το διακύβευμα δεν είναι μόνον εφήμερα αλλά και αιώνια και αναντικατάστατα αγαθά, η στέρησή τους προικοδοτεί τις επόμενες γενεές με αρνητικό πρόσημο και χαμηλό σημείο εκκίνησης. Και αυτό που ζει ο λαός μας σήμερα είναι η ακτινογραφία αυτής της αλήθειας.
