Η βάση κάθε καλού έργου που διεκδικεί θέση στο παρόν και το μέλλον είναι πάντοτε η αλήθεια.
Με το ψεύδος και την απάτη κανένα καλό έργο δεν θεμελιώνεται. Και από την άποψη αυτή η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής και χωρίς περιστροφές. Η αλήθεια και το πνεύμα της αλήθειας είναι στοιχεία, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει προσέγγιση στον δημιουργό μας. Και τούτο διότι η πρώτη αλήθεια είναι να αποδεχθεί κάποιος ότι ο θεός υπάρχει και είναι ο δημιουργός μας, με όλες τις θετικές αλλά και τις οδυνηρές συνέπειες. Διότι η προσέγγιση προϋποθέτει κατανόηση εκατέρωθεν και στην συνέχεια ο σύνδεσμος διατηρείται μέσα από την ορθή διαχείριση μιας σχέσης.
Διότι ο Χριστός δεν δίδαξε μόνον την έναρξη της επιστροφής προς τον δημιουργό μας, αλλά δίδαξε και τον τρόπο με τον οποίο αυτή η σχέση γίνεται βαθύτερη και ουσιαστικότερη, γίνεται ωφέλιμη για το άτομο, γίνεται μια μεταμορφωτική δύναμη η οποία με την πάροδο του χρόνου και την εμπειρία της καθημερινότητας, οδηγεί στην κατεύθυνση του “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση” προς τον δημιουργό μας.
Και αυτό έχει τις δικές του συνέπειες, διότι η διαχρονική αξία της ζωής του ανθρώπου – στοιχείο που δεν κρίθηκε απορριπτέο από κανέναν άνθρωπο επί γης διαχρονικά – παίρνει νόημα και διάσταση άλλου χρόνου, εκτός περιστροφής ηλίου και σελήνης, χρόνου που ταυτίζεται με την διάρκεια ζωής εκτός της καθημερινότητας.
Και η κοινωνία της θείας φύσεως αποκτά σάρκα και οστά μέσα από την εμπειρία της βαθύτερης αυτής σχέσης με τον δημιουργό μας.
Ο Χριστός δίδαξε και εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια την πορεία προς την ζωή και την αλήθεια, αφήνοντας εξολοκλήρου την ευθύνη στις προσωπικές μας επιλογές και προτιμήσεις.