Η επίγνωση των στοιχείων της προσωπικότητάς μου είναι κρίσιμο ζήτημα στην καθημερινότητα. Η άγνοια επίσης είναι κρίσιμο ζήτημα.
Και όλοι κατανοούμε ότι στην πρώτη περίπτωση, στην επίγνωση, δηλαδή στην βαθύτερη κατανόηση των πραγμάτων, οι πιθανότητες λαθών μειώνονται, ακριβώς γιατί γνωρίζω όσο μπορώ περισσότερα στοιχεία και μπορώ να προβλέψω τα λάθη και να τα διακρίνω από τις επιτυχίες.
Η πρόβλεψη των λαθών δεν συνεπάγεται και επιτυχία, διότι θα πρέπει να εφαρμόσω την κοινή λογική, αποφεύγοντας το λάθος και υιοθετώντας το αληθές και το ορθόν. Και φυσικά όλοι κατανοούμε ότι αυτό προϋποθέτει ωριμότητα και εμπειρία ζωής, διαφορετικά όλα αυτά παραμένουν φλυαρίες χωρίς πρακτική αξία.
Όσο όμως κάποιος συνειδητοποιεί και αποδέχεται τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας, τόσο πιο αναγκαία είναι η επίγνωση αυτών των στοιχείων της προσωπικής μου καθημερινότητας.
Για τον λόγο αυτό και στην ΚΔ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση – έμφαση ζωής και θανάτου, έμφαση προόδου και ματαιοπονίας, έμφαση κέρδους και ζημίας – μεταφέροντας τα ζητήματα αυτά στην εικόνα των βρεφών και των ώριμων ανθρώπων.
Όπως δηλαδή ένα βρέφος που τρέφεται από το γάλα της μητέρας του δεν μπορεί να έχει επίγνωση των αναγκών του και αν αφεθεί μακριά από την πηγή του μητρικού γάλακτος θα πεθάνει σύντομα χωρίς καμιά αμφιβολία, έτσι και ο άνθρωπος κατά την πίστη, δηλαδή κατά το εφόδιο που του εξασφαλίζει τον ορθό προσανατολισμό για το εγγύς και το απώτερο και αιώνιο μέλλον του: αν παραμείνει βρέφος και δεν αναπτυχθεί, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να αποβιώσει κατά την πίστη του, ακριβώς γιατί στερείται στην πρώιμη αυτή περίοδο της ζωής του το πολύτιμο και ζωοποιό στοιχείο του γάλακτος.
Αντίθετα, αν ο άνθρωπος αποφύγει τον θάνατο κατά την βρεφική ηλικία, τότε η ευθύνη μεταφέρεται αποκλειστικά στον ίδιο, δηλαδή είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση η ανεύρεση της κατάλληλης τροφής ώστε να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του. Διότι ο ενήλικας, μέσα από την καθημερινή του πείρα, μπορεί να επιλέγει τα πολύτιμα για την επιβίωση και την ανάπτυξή του στοιχεία μέσα από την αφθονία και την πληρότητα που ο δημιουργός έχει προβλέψει για κάθε πρακτική μας ανάγκη, όχι μόνον για την σωματική μας υγεία, αλλά και για την υγεία της ψυχής και του συνόλου της προσωπικότητάς μας.
