Από την συνολική κατανόηση του κόσμου της δικής μας καθημερινότητας, εξαιρείται το τμήμα εκείνο που δεν εμπίπτει στις πέντε αισθήσεις μας, ακριβώς γιατί απαιτείται η εμπειρία και η γνώση για πράγματα που δεν είναι ορατά ή με κάποιον τρόπο αισθητά, ώστε να μπορούμε να τα περιγράψουμε. Αυτή ακριβώς η αδυναμία μας ως άνθρωποι είναι αυτή που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, όταν έχουμε ερωτήματα που δεν μπορούμε να τα οριοθετήσουμε μέσα στις αισθήσεις μας, τότε τα θέματα αυτά είναι πιο σοβαρά και απαιτείται ειδικό ενδιαφέρον και διάθεση για να γίνουν κατανοητά και επομένως αντιμετωπίσιμα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός εξήγησε ότι η ανθρώπινη φύση δεν έχει τον αποκλειστικό ρόλο και μάλλον δεν βοηθά στην κατανόηση του κόσμου, ακριβώς γιατί περιορίζεται από τις αισθήσεις μας, δηλαδή από όσα μπορεί να υποπέσουν στην φυσική μας αντίληψη, και για τον λόγο αυτό μας υπέδειξε την οδηγία του πνεύματος – και όχι μόνον της ανθρώπινης εμπειρίας, προκειμένου να εξερευνήσουμε όσα δεν υπόκεινται στην αντίληψη των πέντε αισθήσεών μας.
Διότι, το αιώνιο πνεύμα της αλήθειας είναι το μόνο που μπορεί να μας καθοδηγήσει “εις πάσαν την αλήθειαν” των καθημερινών – και όχι μόνο – πραγμάτων, αλλά με μια οδηγία η οποία θα είναι ευθυγραμμισμένη και με την προοπτική του μέλλοντος, ανεξάρτητα από το μήκος αυτού του προσωπικού μας μέλλοντος (εγγύς, απώτερου, αιώνιου).
Προκειμένου, δηλαδή, να ανοίξουν οι προσωπικοί μας ορίζοντες και να μας επιτρέψουν να συντονιστούμε με το μέλλον μας και όχι μόνο με το παρελθόν μας, είναι απαραίτητο από την μια να εγκαταλείψουμε τις συνήθειες του παρελθόντος – όσο οδυνηρό και αν είναι αυτό μερικές φορές, και από την άλλη να επιχειρήσουμε μια φυγή προς τα εμπρός, όχι ακυρώνοντας το παρελθόν – πράγμα αδύνατο, αλλά ακυρώνοντας σταδιακά τα σημάδια των λαθών του παρελθόντος τα οποία έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους και έχουν εγκατασταθεί στον εσωτερικό μας κόσμο, και τα οποία μας εμποδίζουν να ξεφύγουμε από την επανάληψη των λαθών που μας οδήγησαν στην λάθος κατάσταση.
Η ορθή κατανόηση του κόσμου της προσωπικής μας καθημερινότητας προϋποθέτει σοβαρότητα και προσωπική διάθεση χρόνου και δυνάμεων, ώστε να κατανοήσουμε τόσο τον εαυτό μας, όσο και το περιβάλλον – φυσικό και κοινωνικό – μέσα στο οποίο διάγουμε τον βίο μας.