Η απώλεια των αισθήσεών μας όταν ολοκληρώνεται ο κύκλος της επίγειας ζωής μας σημαίνει ότι παύουμε να επικοινωνούμε – αμφίδρομα – με τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, και αυτό σημαίνει ότι παύει να λειτουργεί το αποτύπωμα του κόσμου πάνω μας και το δικό μας πάνω στον κόσμο. Αυτό είναι το όριο των δραστηριοτήτων και των σχέσεων που έχουμε με τον κόσμο και τις δραστηριότητες που εμπλέκονται μεταξύ μας.
Και, φυσικά, αυτό που απομένει είναι το ερώτημα εάν υπάρχει μετά θάνατο ζωή. Διότι εάν δεν υπάρχει, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για το μέλλον. Εάν όμως υπάρχει και λειτουργεί και ένας άλλος κόσμος μετά τον δικό μας θάνατο, τότε τα πράγματα είναι περίπλοκα, διότι πρέπει να έχουμε λάβει τα μέτρα μας, τόσο για να τον κατανοήσουμε εκείνο τον κόσμο, όσο και να αντιληφθούμε τις σημερινές μας ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Χριστός
Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν απέκλεισε την επέκεινα του τάφου ζωή, αν και έδωσε λίγες πληροφορίες στην διδασκαλία του για το θέμα αυτό, αφού έδωσε την πλήρη εικόνα της σύγχρονης κάθε μέρα ζωής και τις διαστάσεις που αυτή μπορεί να περιλαμβάνει, όχι για να περνάμε στερημένα, αλλά για να κατανοούμε την αλήθεια των πραγμάτων και να κάνουμε επιλογές που από την μια θα βελτιώνουν την προσωπική και κοινωνική μας καθημερινότητα, αλλά και από την άλλη δεν θα αποκλείουν και τις μελλοντικές συνέπειες στην επέκεινα του τάφου ζωή.
Και αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο καθένας έχει τις δικές του ευθύνες στην προτίμηση των καθημερινών του επιλογών. Διότι, καλές επιλογές δεν σημαίνει μόνο καλύτερη καθημερινότητα σήμερα και αύριο, αλλά σημαίνει και επελευθέρωση χώρου στην ατομική μας συνείδηση και στην πρακτική καθημερινότητα, προκειμένου να εμβαθύνουμε στην εξερεύνηση και κατανόηση του κόσμου, όχι μόνο της απλής καθημερινότητας, αλλά και στον μη ορατό κόσμο, ένα κόσμο που γίνεται κατανοητός μόνο μέσα από την καλλιέργεια του εφοδίου της πίστης που όλοι οι άνθρωποι διαθέτουμε μέσα στο υπαρξιακό μας σύστημα.
Διότι πίστη δεν είναι το αντικείμενο της πίστης, αλλά είναι η λειτουργία της πίστης η οποία παράγει το υλικό και τα όργανα που μας συνδέουν με τον μη ορατό κόσμο, τον έσω και τον επέκεινα του προσωπικού μας εαυτού. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επαίνεσε την λογική της πίστης του Εκατόνταρχου και αντάμειψε την αναζήτηση της Σαμαρείτισσας που αναζητούσε την αλήθεια του δημιουργού της.
Επίλογος
Η πίστη δεν είναι θέμα μόνο αντικειμένου στο οποίο απευθύνεται, αλλά είναι θέμα δομικής εσωτερικής λειτουργίας του κάθε ατόμου, το οποίο και επιλέγει το προσωπικό αντικείμενο της πίστης του και τον τρόπο που θα συνδέεται και θα συνδιαλέγεται μαζί του.