Η άνοιξη είναι η πιο αγαπητή και πιο δυναμική εποχή του χρόνου. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί ενεργοποιούνται, οι νεκροί είναι πλέον ορατοί δια γυμνού οφθαλμού και μια νέα περίοδος δράσης ξεκινά για όλους τους ζωντανούς.

Με αυτή την απλή αλλά βαθιά αληθινή εικόνα ήθελε και ο Χριστός να εξοπλίσει τους πιστούς μαθητές του, ώστε να μην χάνονται μέσα σε φιλοσοφικές και όχι πρακτικές αλήθειες. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποίησε το παράδειγμα του κρασιού και των ασκών μέσα στους οποίους φυλάσσονταν ο κατεργασμένος καρπός της αμπέλου. Το κρασί τότε, όπως και σήμερα ήταν ένα πολύτιμο αγαθό, αλλά είχε ένα πρόβλημα: την φύλαξη και διατήρησή του. Και τούτο διότι, σε αντίθεση με το νερό, όσο περισσότερο χρόνο διατηρείται, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει. Το νερό δηλαδή έχει μεγάλη αξία όταν είναι φρέσκο, ενώ το κρασί αποκτά αξία όσο περισσότερο χρόνο το διατηρούμε.

Αυτό σημαίνει ανάγκη καλών δοχείων φύλαξης, αλλά και προστασίας από άλλους καταστροφικούς παράγοντες. Άρα, όσο καλύτερα αγγεία φύλαξης και μέτρα προστασίας, τόσο καλύτερο κρασί μπορούμε να διαθέτουμε. Και φυσικά ο Χριστός δεν ήθελε να κάνει μάθημα οινοποιίας, αλλά ήθελε να δείξει την αξία της δύναμης της αναστημένης ζωής, μιας ζωής που με την πάροδο του χρόνου δεν χάνει αλλά κερδίζει αξία. Η δυναμική της άνοιξης είναι όμοια με την δυναμική της παρουσίας και λειτουργίας της αναστημένης ζωής: όσο καλύτερα και ασφαλέστερα την διατηρούμε μέσα μας, τόσο η αξία της μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου. Και όσο η ηλικία του ανθρώπου αυξάνεται, η αξία του περιεχομένου της αναστημένης ζωής μεγαλώνει αντίστοιχα.