Ίκαρος ονομάστηκε το πιο μακρινό αστέρι που έχει μέχρι σήμερα φωτογραφηθεί με τηλεσκόπιο και απέχει από την γη 9 δισ. έτη φωτός.

Πρόκειται για ένα μπλε υπεργίγαντα, πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος, σε μάζα, σε θερμοκρασία και φωτεινότητα από τον δικό μας ήλιο, ίσως ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδες φορές πιο λαμπρό από το δικό μας άστρο. Και είναι προφανές ότι μέσα από μια τέτοια πρόσφατη ανακάλυψη – η επιστημονική ανακοίνωση έγινε πριν μερικές εβδομάδες – μετακινούνται τα όρια, οι εικόνες και οι εκτιμήσεις μας για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε την καθημερινότητάς μας.

Είναι ακόμη πιο προφανές ότι η εικόνα που έχουμε για τον δημιουργό αυτού του κόσμου, του υπέρλαμπρου και ασύλληπτα μεγάλου και έξω από τις ικανότητές μας να τον περιγράψουμε, θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί και από τον αδύναμο “θεούλη” να αντικατασταθεί με τον θεό της δημιουργίας, ένα θεό που έχει την εξουσία και την δύναμη να δημιουργεί και να διατηρεί σε λειτουργία για δισεκατομμύρια χρόνια την δημιουργία του. Και η εξουσία και η δύναμή του – μας αποδεικνύουν οι επιστήμονες της φυσικής – δεν έχουν τρόπο να περιγραφούν.

Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και πάντα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτόν – στο σύμπαν και στον μικρόκοσμο – και κατά συνέπεια η δύναμή του την οποία το Ευαγγέλιο του Χριστού μας καλεί να ανακαλύψουμε και να θέσουμε σε λειτουργία στην καθημερινότητά μας, είναι πολύ πέρα από όσα εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε και να αναζητήσουμε.

Στην γνώση αυτού του θεού μας καλεί ο Χριστός να περπατήσουμε και να μεταμορφώσουμε τον εαυτό μας κατά την δική του εικόνα, κατά τα δικά του μεγέθη και όχι μένοντας ικανοποιημένοι από την δική μας μικροπρέπεια και φθορά.