Ο κόσμος που λειτουργεί μέσα μας είναι άγνωστος κατά πολύ, – θα τολμούσα να πω ότι ξέρουμε ελάχιστα όπως αποδείχθηκε με την υπόθεση του κορονοϊού, – ακόμη και για τα όργανα και τα μέλη, αλλά και για τις λειτουργίες του φυσικού μας σώματος. Και αυτά συμβαίνουν, ενώ έχουμε στην διάθεσή μας όλα τα όργανα και τα τεχνικά μέσα του 21ου αιώνα.
Και αυτή η εμπειρία όλων μας, αποδεικνύει ότι ο κόσμος που μάς αφορά προσωπικά και ατομικά είναι ακόμη ουσιαστικά άγνωστος και πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να τον ανακαλύψουμε και να κατακτήσουμε τις αναγκαίες γνώσεις, ώστε η ατομική μας καθημερινότητα να γίνεται όλο και καλύτερη, δηλαδή αυτό που όλοι επιδιώκουμε. Και ενώ για τον φυσικό κόσμο και το σώμα μας τα πράγματα είναι ακόμη μακριά από την ολοκλήρωση των γνώσεων και των ανθρώπινων κατακτήσεων, είναι φυσικό όταν ερχόμαστε στον εσωτερικό κόσμο που λειτουργεί εγκατεστημένος μέσα στα όργανα του σώματος και της ψυχής, να παραμένει terra incognita, δηλαδή μια άγνωστη περιοχή της προσωπικότητάς μας.
Και αυτό συμβαίνει διότι δεν κάνουμε και για τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις προτιμήσεις και επιλογές και χίλια δυο άλλα πράγματα, δεν κάνουμε αυτό που κάνουμε και για το φυσικό μας σώμα. Δηλαδή, δεν ασχολούμαστε συστηματικά ή ακόμη και καθόλου, αφήνοντας τις καταστάσεις να καθορίζουν την ατομική μας καθημερινότητα, χωρίς καμιά αντίδραση εκ μέρους μας. Και φυσικό επακόλουθο είναι να μην έχουμε άποψη για το ψέμα και την απάτη, για την δολιότητα και την διαφθορά και μυριάδες άλλα στοιχεία που δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας, ενώ θα μπορούσαμε, σε ατομικό πάντα επίπεδο να κάνουμε ορθά την δική μας μερίδα εργασίας μέσα στην ατομική μας ζωή.
Και είναι βέβαιο ότι αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε, εφόσον αυτό που ζούμε μέχρι σήμερα δεν ικανοποιεί τις ατομικές μας απαιτήσεις. Και ο Χριστός σε αυτόν τον τομέα επικέντρωσε την διδασκαλία του. Όχι μόνον κοινωνική κριτική για τις πράξεις των άλλων, αλλά κριτική της ατομικής μας καθημερινότητας. Κάθε επιτυχία να επιβραβεύεται. Κάθε αποτυχία να διερευνάται η αιτία που οδήγησε ως εκεί. Διότι, μυριάδες μικρο-ζητήματα ενεργούν, ώστε μια προσπάθεια να καταλήξει σε αποτυχία. Και μετά δεν χρειάζονται μόνο κλάματα, αλλά και μετάνοια, δηλαδή κατανόηση των λαθών και αποφυγή τους στο προσωπικό μας μέλλον.
Ο Χριστός δεν δίδαξε απελπισία, αλλά τρόπους επαναφοράς της ζωής μας από τα αδιέξοδα στην νέα πορεία με νέες εμπειρίες ζωής.