Μέσα στην καθημερινή μας ζωή καθένας από μας γράφει μια μικρή ιστορία με τις σκέψεις και τις πράξεις του. Αυτή η ιστορία δεν είναι ασύνδετη και μόνη της, αλλά συνδέεται οργανικά με τις μικρές ιστορίες και των άλλων ανθρώπων που ζουν γύρω μας, και σε τελική εικόνα συνδέεται και με όλο τον κόσμο και το σύμπαν μέσα στο οποίο όλοι διάγουμε τον καθημερινό μας βίο.
Για να γίνεται, λοιπόν, αυτή η σύνδεση της δικής μας ιστορίας με τις ιστορίες των άλλων, πρέπει και η δική μας ιστορία και τα δικά μας γεγονότα, να συμβαδίζουν με αυτά του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο θα προχωρήσουμε την επόμενη στιγμή και την επόμενη μέρα στο μέλλον, προκειμένου ο δικός μας κόπος να εγγράφεται μέσα στην ομαλή ή την αναγκαία σε κάθε περίπτωση ροή των εξωτερικών σε μας γεγονότων που βιώνουν και οι άλλοι. Και για την προσαρμογή αυτή είναι ευνόητο ότι απαιτούνται κριτήρια και ευαισθησίες, ώστε από την μια να κατανοούμε ορθά τα όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον, και από την άλλη να κατανοούμε τον εαυτό μας καλύτερα, ώστε και οι δικές μας σκέψεις και ενέργειες να είναι συμβατές με τον γύρω κόσμο και τις γενικότερες ανάγκες και συνθήκες.
Εάν αυτό δεν συμβεί, εάν, δηλαδή, δεν κατανοήσουμε ορθά το περιβάλλον ή τον εαυτό μας, υπάρχει ο κίνδυνος της ματαιότητας. Δηλαδή, να σκέφτομαι ή να κάνω πράγματα που δεν θα είναι χρήσιμα και αξιοποιήσιμα στον σύγχρονο κόσμο, με αποτέλεσμα τα έργα μου να έχουν περιορισμένο μόνο αντίκτυπο στους γύρω, αλλά κατά συνέπεια και σε μένα τον ίδιο. Ο παράγοντας της ατομικής μας διαβίωσης, δεν μπορεί να μην είναι συμβατός και να μην συμβαδίζει με τις τρέχουσες ή τις μελλοντικές ανάγκες, διότι τότε ματαιοπονούμε χωρίς προσωπικό κέρδος πλην της απόλαυσης της ατομικής μας μόνο – πάντα προσωρινής – ικανοποίησης.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού εξηγεί ότι όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει την διδασκαλία αυτή αλλά και να την βάλει σε εφαρμογή για το δικό του πρώτα κέρδος, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τις δύο βασικές αυτές πλευρές του αχαρτογράφητου κόσμου, του ατόμου και της κοινωνίας, προκειμένου οι σκέψεις και οι πράξεις του να είναι ωφέλιμες και συμβατές τόσο με το προσωπικό του απόθεμα πίστης, όσο και με τις γενικότερες ανάγκες κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν κάθε φορά μέσα στον κόσμο γενικότερα.
Ο περιορισμός μόνο στο ατομικό μου πιστεύω και στις ατομικές μου ανάγκες και απόψεις, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος επιτυχίας στην εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού. Ο άνθρωπος κερδίζει όταν προσέχει το συμφέρον του, αλλά παράλληλα κατανοεί και τις ανάγκες των γύρω και προσφέρει το δικό του μέρος για την υποστήριξη κάθε καλού και ωφέλιμου έργου στο περιβάλλον της εποχής του.