Η διάκριση μεταξύ δημιουργού και συνεργατών όταν πρόκειται για ένα έργο νέας δημιουργίας είναι σοβαρό και καίριο θέμα στα ζητήματα της ζωής, και μάλιστα στα ζητήματα που άπτονται του μη ορατού κόσμου του σώματος, δηλαδή της ψυχής, του κόσμου των σκέψεων και των συναισθημάτων.
Διότι τα ορατά είναι εύκολο – όχι βέβαια πάντα – να τα υπολογίσει κάποιος και να μετρήσει το κέρδος ή την ζημία και ανάλογα να αποφασίσει. Όταν όμως πρόκειται για μη ορατά και μη μετρήσιμα με φυσικές μεθόδους ζητήματα – πχ δικαιοσύνη, αλήθεια, αγάπη, κατανόηση, υπομονή, κλπ. – εκεί τα πράγματα γίνονται δύσκολα, διότι διαφέρει η εκτίμηση από άτομο σε άτομο και από στιγμή σε στιγμή. Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τα πράγματα και τις αξίες όπως ένας άλλος, ακόμη και αν οι δυο ζουν στο ίδιο σπίτι και ξέρουμε τα ίδια πράγματα.
Διότι, η κρίση και οι εκτιμήσεις είναι απόλυτα προσωπικό ζήτημα και κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον άλλον, όσο κοντά του και αν βρίσκεται. Και στα θέματα της ατομικής δύναμης και ισχύος εκεί τα πράγματα δεν συγχέονται από άτομο σε άτομο. Κάθε φυσικό πρόσωπο έχει τις δικές του ανάγκες και έχει – το σώμα και ο ψυχικός του κόσμος – διαφορετική λειτουργία, ώστε δεν είναι δυνατόν να μεταβιβαστούν στοιχεία από τον ένα στον άλλο παρά την καλή μας θέληση.
Και επειδή ζούμε όλοι “αγκαλιά” και απόλυτα εξαρτημένοι από την ενέργεια και την δύναμη που διαθέτει ο καθένας προσωπικά, ο Χριστός εξήγησε ότι δεν πρέπει να δημιουργείται σύγχυση μεταξύ των ατόμων, ακόμη και αν εξωτερικά φαίνεται ότι ξέρουμε τί γίνεται. Ο καθένας έρχεται στον κόσμο μόνος, ζει τον βίο του με χιλιάδες άλλους και μοιράζεται τις εμπειρίες μαζί τους, ωστόσο δεν υπάρχει σύγχυση στα θέματα της δύναμης ζωής.
Ακόμη και δίδυμοι που γεννιούνται μαζί έχουν απόλυτα εξειδικευμένη προσωπικότητα και διαφορετικές ανάγκες κάθε στιγμή, τόσο για το σώμα όσο και για τον εσωτερικό ψυχικό τους κόσμο. Με όσους πολλούς και αν ζούμε μαζί, καθένας έχει τον δικό του τρόπο και τον δικό του ρόλο. Και, φυσικά, καθένας πεθαίνει μόνος. Αυτή είναι η αλήθεια της ζωής, ακόμη και αν δεν μας αρέσει, και ο χωρισμός, είτε προσωρινός είτε μόνιμος δεν αρέσει σε κανένα.
Η παροχή δύναμης και ζωής είναι απόλυτα προσωπική και ατομική υπόθεση και δεν υπάρχει σύγχυση για όποιον θέλει να είναι υπεύθυνος για την ζωή του. Οι γύρω μάς επηρεάζουν και τους επηρεάζουμε, αλλά καθένας έχει την ευθύνη των επιλογών, των αποφάσεων και, τελικά, των δικών του πράξεων.
Ο Χριστός ξεκαθάρισε τα πράγμα γύρω από αυτόν τον τομέα. Κατανοήσατε την αξία και την μοναδικότητά σας ως προσωπικότητες και μη παρασύρεστε από εκείνους που θέλουν τα πάντα χωρίς να δίνουν τίποτα. Στη ζωή δεν χωρά εξαπάτηση. Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει στην ατομική του ζωή, ανάλογα με τις επιλογές και την δύναμη που διαθέτει από τον δημιουργό του.