Είναι προφανές ότι και τα δυο, οι ρίζες και τα θεμέλια, έχουν καθοριστικό ρόλο στην ασφάλεια και ισορροπία της ζωής μας.
Τα θεμέλια είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα πάντα, όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα.
Οι ρίζες είναι κάτι πιο πολύτιμο. Πρώτον διότι στηρίζουν και κρατούν όρθιο το δένδρο, και δεύτερον γιατί μέσα από αυτές περνά η ζωή του δένδρου και χωρίς αυτές ζωή δεν υπάρχει. Άρα, το θεμέλιο αναφέρεται στα ανθρώπινα έργα και στις ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ οι ρίζες στα δημιουργήματα του δημιουργού της ζωής.
Σύμφωνα δε με τις σύγχρονες αντιλήψεις των ερευνητών, η ρίζα των φυτών είναι η πηγή και της καθημερινής μας ζωής, όχι μόνον γιατί μέσω αυτής παράγονται οι καρποί με τους οποίους τρέφεται η ανθρωπότητα, αλλά και διότι αποτελούν το κυριότερο τμήμα μιας αλυσίδας διεργασιών, μέσα από τις οποίες παράγεται και το οξυγόνο που αναπνέουμε. Αυτός είναι και ο λόγος της σύγχρονης παγκόσμιας ανησυχίας από την καταστροφή των δασών του Αμαζονίου και όχι μόνον.
Και αυτή την εικόνα είχε υπόψη του ο απόστολος Παύλος, όταν γράφει ότι οι άνθρωποι της πίστης πρέπει να διαθέτουν και σταθερά θεμέλια, αλλά και καλής ποιότητας ρίζες.
Τα θεμέλια γιατί αυτά θα εξασφαλίσουν την ισορροπία της ψυχής όταν αυτή δοκιμάζεται από τις επιδράσεις της καθημερινότητας. Τις ρίζες, γιατί από αυτές θα τρέφεται και θα διατηρείται στη ζωή η πίστη.
Μια πίστη όχι με νεκρά ανακλαστικά, αλλά μια πίστη που ανανεώνει το πνεύμα του νου μας, ζωογονεί το σώμα μας, την ψυχή μας και κάθε υπαρξιακό τμήμα της προσωπικότητάς μας. Μια πίστη που στοχεύει στην αναζήτηση και επίγνωση του δημιουργού. Μια πίστη που δεν στοχεύει μόνον στην καλή καθημερινότητα, αλλά αναζητά την πηγή του νερού της επέκεινα του σύντομου βίου μας πραγματικότητας. Μια πίστη που παράγει καρπούς για ένα καλό σήμερα, χωρίς όμως και να αγνοεί το τμήμα της ζωής που βρίσκεται μετά την ολοκλήρωση του βίου στο τοπικό ληξιαρχείο.
