Αν και το ρήμα ορώ δηλώνει βλέπω με τα φυσικά μάτια μου, εξ ου και η όραση, στην περίπτωση του οράματος η σημασία είναι διαφορετική και δηλώνει κάτι μακρινό μη ορατό με τα φυσικά μάτια αλλά ορατό μόνο με τα μάτια της ψυχής.
Και μπορεί στη σύγχρονη κοινωνία με τις απόλυτες τεχνοκρατικές αντιλήψεις και προτεραιότητες ο ρόλος της ψυχής και του αόρατου κόσμου να μην αποτελεί ουσιαστική προτεραιότητα των ανθρώπων και θεσμό καθημερινής απασχόλησης, ωστόσο είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες, ελπίδες, οράματα για μια νέα ζωή, μια καλύτερη ζωή.
Μάλιστα είναι σαφές ότι αυτή η ελπίδα διατηρεί τον άνθρωπο σε κίνηση προς τα εμπρός, τα οράματα αποτελούν την ατμομηχανή που σέρνει πίσω της τις αυριανές ανακαλύψεις, το όραμα διαμορφώνει και μεταμορφώνει όλους τους σχεδιασμούς όλων των ανθρώπων όλων των εποχών, το όραμα φέρνει το καλύτερο αύριο και απομακρύνει τις αρνητικές εμπειρίες του χθες.
Θα τολμούσε μάλιστα κανείς να θεωρήσει το όραμα ως το κύριο εργαλείο και εφόδιο της ζωής μας μετά την ίδια τη ζωή, αφού το ευ ζην όχι μόνο δηλώνει ενδιαφέρον για δημιουργικότητα αλλά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και συστατικό της ίδιας της ύπαρξής μας και κατά συνέπεια όσο καλύτερα γνωρίζουμε τη διαχείριση των οραμάτων, τόσο καλύτερα και δημιουργικά απολαμβάνουμε την ζωή μας.
