Η δυσκολία ανεύρεσης του χρυσού μέσα από τα πετρώματα της γης είναι ένα γεγονός που συνδέεται άμεσα με την αξία του. Επειδή δηλαδή, περπατώντας κάποιος μέσα στα ωραία χωράφια με τα άνθη και τις ευωδιές, ποτέ δεν πρόκειται να συναντήσει χρυσάφι, για τον λόγο αυτό και η αξία του είναι μεγάλη, διότι βγαίνει μέσα από τα πετρώματα, μετά από κοπιαστική, μακροχρόνια και μεγάλου προσωπικού κόστους επιχείρηση. Αυτό άλλωστε ισχύει για όλες τις εμπορικές αξίες της ζωής, και προφανώς, ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό για τις αξίες που δεν μετρούνται με το μέτρο και το ζύγι.
Άρα, και οι αξίες που συγκρατούν το φυσικό πρόσωπο στην διάσταση της αιωνιότητας έχουν υπερβάλλουσα αξία, διότι δεν αναφέρονται μόνον στην περιορισμένη – χρονικά – φάση της φυσικής μας παρουσίας πάνω στην γη, αλλά έχουν επέκταση και στο μη ορατό – προς το παρόν – φάσμα της αέναης καθημερινότητας.
Και αν για τις αξίες που ισχύουν κατά την περίοδο της ζωής μας, όπως το χρυσάφι, καταβάλλουμε υπέρμετρες προσπάθειες, τόσο για να τις αποκτήσουμε, όσο και για να τις διατηρήσουμε αλλά και να τις αυξήσουμε, τότε είναι φυσικό να δεχθούμε ότι για τις αξίες που επεκτείνεται η ισχύς τους και πέραν του φυσικού ορίου της ζωής μας, θα πρέπει να καταβάλλουμε τον ίδιο ή και περισσότερο κόπο, χρόνο και δαπάνες, για να τις αποκτήσουμε, να τις διατηρήσουμε, αλλά και να τις αυξήσουμε.
Κανείς δεν πρόκειται να μας δώσει κάτι, αν δεν είμαστε σε θέση να το αξιολογήσουμε ορθά και να το αξιοποιήσουμε παραγωγικά μέσα από την καθημερινή μας εμπειρία. Και στο θέμα αυτό η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής: οι συνεργάτες στους οποίους εμπιστεύτηκε τα τάλαντα ο άρχοντας εκείνος της παραβολής, όχι μόνον κοπίασαν κατά την δύναμή τους και κατά τις ικανότητές τους, αλλά ανταμείφθηκαν σύμφωνα με την πρακτική επιτυχία τους και όχι σύμφωνα με τις συναισθηματικές τους διαθέσεις, οι οποίες, ως δούλοι, δεν θα ήταν και οι καλύτερες προς το αφεντικό που τους εμπιστεύτηκε τα τάλαντα για αξιοποίηση.
Ο δε συνεργάτης που γνώριζε καλά τις δυνατότητες του αφεντικού του αλλά από μίσος δεν ήθελε να αυξήσει την περιουσία του, όχι μόνον δεν ανταμείφθηκε για την ασφάλεια με την οποία έκρυψε στη γη το τάλαντο που είχε παραλάβει, αλλά μετακινήθηκε στον αρνητικό και όχι στον θετικό χώρο της ύπαρξης.
Εδώ οι αξίες της σύνδεσης με τις παραγωγικές πηγές της ζωής δεν είναι χονδροειδείς, αλλά είναι απόλυτα αριθμημένες, όπως και οι τρίχες της κεφαλής μας, όπως και οι υποδιαιρέσεις των νομισμάτων, όπως και οι κωδικοί πρόσβασης στους λογαριασμούς μας, στην τράπεζα των τιμαλφών που διαθέτουμε.
