Καθώς περνούν τα χρόνια και οι αιώνες, η ανθρωπότητα – και καθένας άνθρωπος ατομικά – κατανοεί την αξία της ελευθερίας, η οποία περιλαμβάνει όλη την υπαρξιακή μας ταυτότητα. Διότι κανένα τμήμα της προσωπικότητάς μας δεν θέλουμε να βρίσκεται κάτω από την εξουσία των άλλων.
Αντίθετα, θέλουμε εμείς – και μόνο εμείς – να διαφεντεύουμε τις προσωπικές – και όσες άλλες – υποθέσεις μας αφορούν. Κάθε εμπόδιο είναι μη ανεκτό, ιδιαίτερα για μας τους ανθρώπους του 21ου αιώνα, με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες και την πρωτοφανή πλατιά γνώση των όσων συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη.
Με λίγα λόγια, είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα για να αποκτήσουμε και να διατηρήσουμε όλες τις διαστάσεις που συνιστούν την προσωπική – και όχι μόνο – ελευθερία. Δηλαδή, έχουμε κατανοήσει την αξία και την σπουδαιότητα της λειτουργικής ελευθερίας – και όχι μόνο της θεωρητικής ελευθερίας – για την προσωπική μας βελτίωση της καθημερινότητας, πολύ περισσότερο το έχουν κατανοήσει όσοι ενδιαφέρονται όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το μέλλον, και για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές των ανθρώπων.
Από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την σχέση μας με τον φυσικό κόσμο και την κλιματική αλλαγή, έως τον τρόπο που αξιοποιούμε τις μορφές ενέργειας που έχουμε σήμερα στην διάθεσή μας, όλα αποτελούν θέματα και ερωτήματα για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε την ελευθερία που διαθέτουμε σήμερα.
Και, φυσικά, η αφετηρία για την τελική εικόνα που παρουσιάζει ο κόσμος σήμερα, δεν είναι “οι άλλοι” και η “κοινωνία”, αλλά είμαστε καθένας χωριστά, με τις προσωπικές του ευθύνες για το ποσοστό που του αντιστοιχεί στην συνολική εικόνα.
Δηλαδή, το κέντρο δεν είναι η ανώνυμη κοινωνία, αλλά είναι το επώνυμο άτομο, η κάθε μια προσωπικότητα που βιώνει σήμερα την δική της περίοδο και το δικό της βήμα ζωής.
Διότι, μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων, χάνεται η ατομική ευθύνη, και φυσικά αυτό είναι τραγικό, γιατί περιμένουμε από το σύνολο πρώτα να ανταποκριθεί στην απαίτηση των καιρών, ενώ η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα, δηλαδή στην προσωπική ευθύνη κάθε ενός ατόμου, από τα οποία συνίσταται ολόκληρη η σημερινή κοινωνία.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν εξέθεσε στην διδασκαλία του μόνο την αρνητική εικόνα και τα συλλογικά λάθη της κοινωνίας, αλλά επικέντρωσε την προσοχή του στο άτομο, στην κάθε προσωπικότητα χωριστά, καλώντας καθένα να αναλογιστεί τις προσωπικές του ευθύνες μέσα στην καθημερινή του πρακτική ζωή.