Η αξία και η σημασία της ελευθερίας γίνεται αντιληπτή από την σχέση που έχει με το άτομο. Αν ένα άτομο, ένας άνθρωπος, δεν νιώθει ελεύθερος, τότε η ελευθερία είναι σημαντική αλλά όχι για τον ίδιο και αυτό δηλώνει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που πρέπει καθένας να το αντιληφθεί και να το εξηγήσει στον εαυτό του: Γιατί, ενώ ζω σε μια χώρα που μου παρέχει ελευθερία ζωής, εγώ νιώθω σκλάβος και εξαρτημένος από διάφορους εξωτερικούς ή εσωτερικούς δεσμούς;
Γιατί, ενώ μου παρέχεται η δυνατότητα των ελεύθερων επιλογών, εγώ παραμένω δέσμιος ανελεύθερων καταστάσεων; Μήπως το πρόβλημα δεν είναι έξω αλλά είναι μέσα μου και δεν φταίνε οι άλλοι αλλά εγώ που δεν έχω ανακαλύψει ακόμη τον τρόπο της ατομικής μου ελευθερίας; Διότι, μπορεί να ζω σε ένα παράδεισο, αλλά εάν εγώ μέσα μου έχω πόλεμο και συντρίμια, τότε δεν ζω τον παράδεισο αλλά ζω μια κόλαση καθημερινά.
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: μεταθέτουμε την ευθύνη της δουλείας μας σε τρίτους, βγάζοντας την ευθύνη από πάνω μας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να διορθωθεί η δική μου κατάσταση. Άρα, το θέμα δεν είναι μόνο η εξωτερική κατάσταση, αλλά πολλές φορές εγώ έχω το πρόβλημα μέσα μου, στις πεποιθήσεις και τα πιστεύω μου, στην λάθος καθημερινή πρακτική της ζωής μου και αυτό έχει τις αρνητικές συνέπειες στην δική μου καθημερινότητα και όχι στους άλλους.
Και αυτό ακριβώς ήλθε να αποκαλύψει η διδασκαλία του Χριστού. Μην ψάχνετε μόνο εξωτερικούς εχθρούς και αντιπάλους, αλλά πρώτα κοιτάξτε μέσα σας, στις πεποιθήσεις σας και στα πιστεύω σας. Γιατί το λάθος της εσωτερικής φύσεως θα έχει και λάθος πράξεις και δεσμεύσεις που υπονομεύουν την εξωτερική μας ελευθερία, ξεκινώντας από την εσωτερική μας εξάρτηση και δουλεία.
Διότι, καθένας πληρώνει για τα προσωπικά του λάθη και τις ατομικές του αμαρτίες και αυτό δεν μπορεί να συμψηφιστεί με τις ευθύνες των άλλων ανθρώπων ή της ουδέτερης φύσης. Αν εγώ δεν πήρα ομπρέλα ενώ ξέρω ότι βρέχει, σ’ αυτό δεν φταίνε οι άλλοι ή ο καιρός αλλά η ρίζα βρίσκεται στην προσωπική μου απερισκεψία. Και ενώ οι άλλοι έχουν κάλυμμα στο κεφάλι τους, εγώ βρέχομαι και υφίσταμαι τις συνέπειες του λάθους μου και όχι κάποιοι άλλοι.
Η μέριμνα του δασκάλου Χριστού ήταν να μας εξηγήσει την προσωπική μας ευθύνη απέναντι στην αλήθεια των πραγμάτων που μας αφορούν στην καθημερινή μας ζωή, και όχι να επικαλούμαστε τις ευθύνες τρίτων για τα δικά μας λάθη και τις προσωπικές μας αστοχίες.