Όπως η εθνική ελευθερία για να αποκτηθεί και να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου έχει ανάγκη από μέθοδο και χρήση πολύπλοκων και δαπανηρών μέσων, έτσι και η ατομική ελευθερία για να αποκτηθεί και να διατηρηθεί σε λειτουργική ισχύ σε βάθος χρόνου έχει ανάγκη από μέθοδο και χρήση πολύπλοκων και δαπανηρών μέσων, τα οποία καταβάλλονται εξ ολοκλήρου και προσωπικά από τον ενδιαφερόμενο άνθρωπο.
Πολύ περισσότερο, εάν κάποιος ενδιαφέρεται για διατήρηση της προσωπικής του ελευθερίας όχι σε βάθος χρόνου αλλά σε βάθος αιωνιότητας (διαχρονικότητας), πρέπει να καταβάλλει υψηλό κόστος, τόσο για την απόκτηση όσο και για την διατήρηση αυτής στο διηνεκές.
Με λίγα λόγια, από τον καθένα μας εξαρτάται τί στόχους έχει στην προσωπική του ζωή, και πόσο διαθέσιμος είναι να πληρώσει και να πληρώνει για όσο χρόνο απαιτηθεί το κόστος απόκτησης και διατήρησης της προσωπικής του ελευθερίας, προκειμένου να πετύχει τους στόχους που ο ίδιος έχει θέσει στην προσωπική του ζωή.
Και επειδή η ελευθερία είναι προϋπόθεση για κάθε σχεδιασμό του μέλλοντος, είναι προφανές ότι καθένας μας καλείται, κατά τα προσωπικά του ενδιαφέροντα, να θέσει τους στόχους του, αλλά και να υπολογίσει το κόστος που θα απαιτηθεί για να διατηρήσει την προσωπική του ελευθερία, τόσο στην συνείδησή του, όσο και στο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί το μέλλον του.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ήλθε σε αντιπαράθεση με τους ακροατές του την εποχή εκείνη, προκειμένου να τους οδηγήσει στην κατανόηση, όχι μόνο της αξίας της ατομικής ελευθερίας, αλλά και στις διαδικασίες απόκτησης και διατήρησης μέχρι το απώτατο μέλλον.
Διότι, κάθε πράξη μας αφορά το παρόν, αλλά ταυτόχρονα εντάσσεται και στο γενικότερο πλαίσιο της ζωής μας, με αποτέλεσμα οι συνέπειες από τις σκέψεις, τους σχεδιασμούς και τις πράξεις μας, να είναι καθοριστικές κάθε στιγμή της καθημερινότητας.
Οι ακροατές τότε του Χριστού, Εβραίοι της περιοχής της Παλαιστίνης, είχαν βαθιά πίστη και εκτίμηση στην γενεαλογική τους καταγωγή. Ήταν περήφανοι για τους δικούς τους προγόνους, και θεωρούσαν αρκετό αυτό το στοιχείο για την εξέλιξή τους στο μέλλον και στην κατάκτηση του θεϊκού τους προορισμού.
Και ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: καθένας που κάνει λάθη στις επιλογές του και διαπράττει αμαρτίες, εκείνος πληρώνει τα δικά του λάθη και δεν υπάρχει συμψηφισμός με τους άλλους ανθρώπους, είτε προγόνους είτε σύγχρονους. Το κρίσιμο στοιχείο βρίσκεται στην αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης των δικών μας πράξεων και όχι στις πράξεις των άλλων.