Η εσωτερική ικανότητα κάθε ανθρώπου να διακρίνει τα διαφέροντα σε κάθε πράγμα που υποπίπτει στην αντίληψή του είναι ένα εσωτερικό “όργανο”, ένα εσωτερικό εφόδιο που μας επιτρέπει να κρίνουμε αν ένα πράγμα, μια υπόθεση, ένα θέμα, είναι για το καλό ή το κακό μας, αν, δηλαδή, προσθέτει ή αφαιρεί από το υπαρξιακό μας συμφέρον, τόσο όσον αφορά το σήμερα και τον σύντομο επί γης βίο μας, όσο και αν κάποιος ενδιαφέρεται και για την προέκταση της ζωής επέκεινα του τάφου.
Αυτό ακριβώς το όργανο, όργανο του “δικαίου” όπως το ονομάσαμε για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε, είναι ένα μοναδικό εφόδιο που έχει τοποθετηθεί από τον δημιουργό στον εσωτερικό μας κόσμο, προκειμένου να διακρίνουμε το ωφέλιμο και αξιόλογο από το επιζήμιο και το ευτελές.
Και, προφανώς, αυτή η ικανότητα δεν μας έχει δοθεί μόνο για να περνάμε καλύτερα στην καθημερινότητα επιλέγοντας τις θετικές και ωφέλιμες αποφάσεις στα προσωπικά θέματα που μας απασχολούν, αλλά μας προβιβάζει και σε άλλο επίπεδο δυνατοτήτων, προκειμένου να κατακτήσουμε και άλλους ορίζοντες επέκεινα του ορατού και φυσικού κόσμου, χωρίς να παραβλέπουμε τις υφιστάμενες καθημερινές παραμέτρους, από τις οποίες εξαρτάται η ποιότητα και το μήκος της προσωπικής μας ζωής.
Διότι ο Χριστός, ο οποίος και μας αποκάλυψε τον επέκεινα του φυσικού κόσμο, δεν παράβλεψε την καθημερινότητα και τους κανόνες καλής λειτουργίας της, αλλά έδωσε εξηγήσεις για ένα καλύτερο παρόν, συνοδευόμενο από την προοπτική του μέλλοντος.
Συνεπώς, η εξ αρχής ικανότητα του ατόμου να κρίνει και να διακρίνει το καλό από το κακό, είναι ένα δομικό στοιχείο που μας κάνει ικανούς, από τη μια να αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες που διαθέτουμε στο σήμερα, από την άλλη να κατανοούμε και να έχουμε επίγνωση και προσωπική εμπειρία από τον τρόπο που ο δημιουργός σχεδίασε τον άνθρωπο, προκειμένου να είναι ο άρχοντας που θα φροντίζει την κτίση στο σύνολό της.
Δηλαδή, η ικανότητα που έχουμε να διακρίνουμε τις διαφορές των πραγμάτων που μας απασχολούν στην καθημερινότητα, είναι ένα στοιχείο που μας επιτρέπει να κατανοούμε και να γνωρίζουμε βαθύτερα κάθε μέρα την δημιουργική σαφήνεια και τον χαρακτήρα του ίδιου του δημιουργού.
Η σχέση μας με τον δημιουργό είναι αμφίδρομη μέσα από την κατανόηση της βασικής κρίσης και διάκρισης του δικαίου από το άδικο, του λάθους από την ορθή επιλογή.