Η επιμόρφωση είναι ένα στοιχείο αναγκαίο για κάθε άνθρωπο. Τα παιδιά επιμορφώνονται μέσα από την απασχόλησή τους με τα παιχνίδια τους, ενώ οι μεγαλύτεροι στην ηλικία επιμορφώνονται μέσα από τα σχολεία και την καθημερινή τριβή με την κοινωνία. Μάλιστα, στις μέρες μας η τεχνολογία μας καλεί και μας προκαλεί να μάθουμε όσο γίνεται περισσότερα, και αυτό αποτελεί σήμερα μια πρακτική όλων των ζωντανών ανθρώπων επι γης.
Καθένας, δηλαδή, “επιμορφώνεται” ανάλογα με τα προσωπικά του ενδιαφέροντα, γιατί αυτό απαιτούν οι καιροί και οι καταστάσεις, προκειμένου όλοι να μπορούμε να συνυπάρχουμε και να βελτιώνεται η προσωπική και κοινωνική μας ζωή. Κανένας δεν μένει στα παλιά, όσο και αγαπητά και αν είναι, όπως τα παιδικά παιχνίδια, γιατί αυτά δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τις ανάγκες, όπως τις κάλυπταν την ανέμελη περίοδο της παιδικότητας ή τις παλιότερες εποχές. Σήμερα όλοι αναζητούμε την γνώση και την επιμόρφωση, ανεξάρτητα από το επάγγελμά μας και την οικογενειακή μας ζωή, γιατί αυτό απαιτούν οι σύγχρονοι καιροί.
Όλοι μαθαίνουμε τί είναι το κινητό τηλέφωνο, τί είναι οι εφαρμογές του, πού θα βρούμε απαντήσεις στα πρακτικά ερωτήματα της καθημερινότητας, από τον αριθμό τηλεφώνου έως τον πληθυσμό της Κίνας, και μυριάδες άλλα θέματα που μας απασχολούν πολύ ή λίγο καθημερινά. Και μπορεί να μην είμαστε μάγειροι, αλλά ξέρουμε ότι αν θέλουμε να κάνουμε ένα φαγητό που δεν γνωρίζουμε, καλό είναι να μαθαίνουμε από το ιντερνετ, γιατί αλλιώς θα χάσουμε τον χρόνο και τα υλικά μας!
Και ενώ αυτά είναι τα δεδομένα για την προσωπική μας πρακτική ζωή, όταν ερχόμαστε στα θέματα της βελτίωσης του εσωτερικού μας ανθρώπου, στα θέματα δηλαδή της θέλησης και της προετοιμασίας, εκεί αποφεύγουμε να ερευνήσουμε οι ίδιοι ή και να ρωτήσουμε – κατά κανόνα – κάποιον άλλον, προκειμένου να αποφύγουμε τα λάθη μας. Ο εγωισμός ότι τα ξέρουμε καλύτερα από τους άλλους άρα δεν χρειάζομαι τίποτα παραπάνω, η νωθρότητα και η παιδική ανεμελιά και αδιαφορία, είναι οι κύριοι παράγοντες που συντελούν στο να αποφεύγουμε να αναζητήσουμε απαντήσεις για το τί και το γιατί, ξέροντας ότι αυτό θα μας κοστίσει χωρίς να κερδίσουμε κάτι, και ότι αυτό είναι δουλειά άλλων.
Ωστόσο, αυτό δεν μας απαλλάσσει από την προσωπική ευθύνη, γιατί τα λάθη μας τα πληρώνονται πρώτα εμείς και, συνήθως, οι συνέπειες των λαθών μάς συνοδεύουν για πολλά χρόνια ή και για πάντα, ανάλογα με το αποτύπωμα που αφήνουν στην συνείδησή μας. Και ο Χριστός εξήγησε ότι αυτό είναι το πρώτο. Να αναζητούμε μέσα μας τις αιτίες κάθε αιτιατού και να μην στρέφουμε το μέτρο σύγκρισης με την ανώνυμη κοινωνία. Διότι το κόστος των δικών μας λαθών θα απαιτήσει την δική μας αποπληρωμή και όχι από τους τρίτους.