Η μετατροπή των ιδεών και της πίστης σε πράξεις είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα, διότι πρέπει να προχωρήσουν μαζί η θεωρία και η πράξη, χωρίς κανένα από τα δύο να θυσιάζεται χάριν του άλλου. Οι ιδέες και η φαντασία, όπως και ελπίδα και η πίστη, δεν ανήκουν στον μετρήσιμο κόσμο, άρα δεν είναι εύκολο να γίνει η διαχείρισή τους παράλληλα, καθώς το ένα πάει μπροστά και το άλλο ακολουθεί, με αποτέλεσμα οι ισορροπίες να είναι πρακτικά δύσκολες, και πολλές φορές να οδηγούν το όχημα του εσωτερικού μας κόσμου σε αδιέξοδα ή και σε κρημνούς χωρίς δυνατότητες επιστροφής στην κανονικότητα.
Και επειδή αυτό συμβαίνει κάθε στιγμή της καθημερινής μας ζωής, όλοι κατανοούμε τον αγώνα ενός ατόμου που αγωνίζεται να μετατρέψει τις ιδέες και τις επιθυμίες του σε πράξη αντιληπτή από το γύρω κόσμο. Και τούτο διότι κατά την υλοποίηση μιας ιδέας και μιας επιθυμίας, εμπλέκονται μυριάδες άλλες παράμετροι, οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν την πορεία κατά την φάση της υλοποίησης, και η προσπάθεια να καταντήσει στο μηδέν ή και αρνητικά.
Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος ο Χριστός δεν αρκέστηκε στην θεωρητική μόνο διδασκαλία, αλλά καλούσε τους μαθητές που είχαν την διάθεση, να ανακαλύψουν τα μυστικά που θα έφερναν την πίστη και τις ιδέες-πεποιθήσεις τους σε πράξη μετρήσιμη. Μέσα από τις παραβολές και τα θαύματα που έκανε ο ίδιος πάνω στους ανθρώπους της εποχής και της περιοχής εκείνης, προσπαθούσε να τους εξηγήσει πώς πρέπει να ανακαλύπτουν τον στόχο και τον σκοπό, για τον οποίο τους είχε επιλέξει ο ίδιος. Και αυτό κράτησε περισσότερο από τρία χρόνια, αν και η φυσική τότε παρουσία του Χριστού, θα έλεγε κάποιος, θα έκανε εύκολα τα πράγματα. Οι μαθητές του Χριστού δοκίμαζαν, και μέσα από τις δοκιμές τους μάθαιναν τα μυστικά, όχι θεωρητικά αλλά πώς από την πίστη μπορεί να παραχθεί ένα πρακτικό έργο, χρήσιμο και ωφέλιμο για όλους.
Και είναι εύκολο να κατανοήσουμε εμείς σήμερα την διαφορά μεταξύ εκείνων των πρώτων μαθητών και της δικής μας ατομικής περίπτωσης. Πρώτον διότι εκείνοι ως Εβραίοι ήξεραν την Παλαιά Διαθήκη, άρα ήταν εύκολο να θυμηθούν τα γραπτά εκείνα και να κατανοήσουν τις εξηγήσεις που τους έδινε ο ίδιος ο Χριστός. Μάλιστα τους επισημαίνει ότι αν και ήταν μαζί τους τόσα χρόνια, δεν τους τα είχε εξηγήσει όλα, διότι το φορτίο των γνώσεων δεν θα είχαν αντοχή να το κρατήσουν χωρίς κακές συνέπειες σε εγωισμό και αυταρέσκεια.
Διότι, το ζητούμενο σε κάθε πράξη είναι το κέρδος και όχι η ζημία. Και αυτός είναι κρίσιμος παράγοντας, διότι εάν το άτομο δεν ωφεληθεί, τότε κανένας δεν θα ωφεληθεί. Αντίθετα, εάν το άτομο κερδίσει, τότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να κερδίσουν και οι άλλοι από τον πλούτο του ενός. Το μυστικό, δηλαδή, δεν είναι ο πλούτος, αλλά ο πλούτος που συνοδεύεται από ωφέλεια, πρώτα για τον κοπιόντα, και κατόπιν και για τον κοινωνικό του περίγυρο.