Η καθημερινή εμπειρία αποδεικνύει ότι όλοι κινούμαστε καθημερινά σε δυο κόσμους, ανάμεσα σε δυο προκλήσεις, μεταξύ δυο ζητημάτων.

Από την μια οι πράξεις για την ικανοποίηση των πρακτικών αναγκών και από την άλλη το θέλημα του θεού. Κανένα από τα δυο δεν μπορεί να λείψει σε μια ισορροπημένη ζωή, διότι αν λείψει το σκάφος της ζωής μου θα βυθιστεί και θα βρεθώ ναυαγός στο πέλαγος της ζωής.

Ναυαγός χωρίς σωσίβιο, διότι τα λάθη στα ρηχά νερά και στις απλοϊκές υποθέσεις εύκολα αντιμετωπίζονται, όμως στα βαθιά και στις σύνθετες απαιτήσεις της αιώνιας ζωής, εκεί τα λάθη πληρώνονται με το υψηλότερο τίμημα: την ίδια τη ζωή μας.

Για τον λόγο αυτό και η καθημερινότητα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού τούτο πρέπει να πράττω και εκείνο να μην αφήνω. Και μέσα στον κόσμο που ζει και κινείται γύρω μου πρέπει να είμαι επιτυχημένος, αλλά και στα μάτια του θεού οι πράξεις μου να είναι αρεστές και όχι απορριπτέες. Διότι είναι εύκολο σκοτώνοντας να σε χειροκροτούν οι άλλοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο θεός επιδοκιμάζει την φονική συμπεριφορά σου.

Αντίθετα, όχι μόνον ο θεός δεν δέχεται την φονική συμπεριφορά, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι που σήμερα θα σε χειροκροτήσουν προσωρινά, αργότερα οι ίδιοι θα σε κατηγορήσουν για φόνο και θα σε οδηγήσουν στα δικαστήρια και την φυλακή.

Η διάκριση των πράξεών μας σε εκείνες που αρέσουν στον θεό αλλά και αξίζουν για τους ανθρώπους, είναι το μεγάλο στοίχημα στην λειτουργία της πίστης στις καθημερινές μας πράξεις.