Το συνηθέστερο πράγμα που αναζητούμε μέσα στις αναζητήσεις μας είναι η αγαπημένη, ο αγαπημένος μου, είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε πρόκειται για ζώα, είτε πρόκειται για πράγματα της καθημερινότητας, είτε πρόκειται για ιδέες και εμπειρίες.

Και ο λόγος αυτής της επιλογής είναι προφανής. Πρώτη αξία έχει ο άνθρωπος, άρα είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου και η αγάπη σε αυτόν, όχι μόνον έχει αξία, αλλά πιάνει τόπο, έχει αποτέλεσμα, δημιουργεί νέες εμπειρίες και καταστάσεις.

Ενώ δηλαδή η αγάπη μας για άλλα, εκτός ανθρώπων πράγματα, έχει αξία, ωστόσο δεν είναι ανταποδοτική, δεν είναι πολλαπλασιαστική, ακριβώς γιατί ο αποδέκτης της αγάπης μας δεν είναι όχι μόνον σε θέση να κατανοήσει την αγάπη μας, αλλά αδυνατεί να την ανταποδώσει με την πληρότητα και την πολλαπλασιαστική αξία και δύναμη που έχει η ανταπόδοση της αγάπης από έναν άλλον άνθρωπο και μάλιστα αγαπημένο.

Κάθε φορά δηλαδή που εγώ δείχνω αγάπη σε κάποιον που αγαπώ και εκείνος αποδέχεται το περιεχόμενο της αγάπης μου, συμβαίνει κάτι συναρπαστικό: η αγάπη που έδωσα επιστρέφει σε μένα και ανταποδίδοντας εγώ την αγάπη με μεγαλύτερη ένταση, προβαίνει η σχέση της αγάπης επαυξανόμενη, πολλαπλασιαζόμενη, ακριβώς γιατί η αγάπη είναι δώρο και το δώρο μπορεί να αυξηθεί και να πολλαπλασιαστεί με γεωμετρική πρόοδο και όχι απλά αναλογικά.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποίησε την αγάπη ως το εργαλείο επικοινωνίας του δημιουργού με εμάς, τους ανθρώπους και δεν χρησιμοποίησε τεχνικούς όρους της τεχνολογίας της εποχής.

Η αγάπη είναι περιβάλλον κατάλληλο, η αγάπη είναι εργαλείο, αλλά η αγάπη είναι και περιεχόμενο το οποίο κινείται αμφίδρομα παροχετευτικά, όπως η ταλάντωση που μπορεί να γκρεμίσει μεγάλες οικοδομές αν βρεθεί μια μικρή αλλά σταθερή δύναμη που κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, με τον ίδιο τρόπο, με τον ίδιο χρόνο, όπως η επίδραση της ημέρας και της νύχτας στη ζωή μας που αποτελούν την μεγαλύτερη διαλυτική δύναμη στο σώμα μας μετά την ωρίμανση της ηλικίας του.