Η γνωστή σε όλους απόδειξη της ζωής είναι η ανανέωση, δηλαδή η ανανέωση των κυττάρων του σώματος, κάτι που συμβαίνει στον μυελό των οστών μας, χωρίς την δική μας παρέμβαση. Από την στιγμή που ερχόμαστε στην φυσική μας ζωή, σύμφωνα με τους ερευνητές, ο οργανισμός ανανεώνεται καθημερινά – θα έλεγα κάθε δευτερόλεπτο – με έναν θαυμαστό τρόπο, παράγοντας περίπου 500 δισεκατομμύρια κύτταρα κάθε 24 ώρες, κύτταρα τα οποία διοχετεύονται μέσω των αιμοφόρων αγγείων σε όλα τα σημεία του σώματός μας!
Αυτό δηλώνει ότι όσο ο οργανισμός μας είναι σε λειτουργία ζωής – και όχι θανάτου – ανανεώνει κάθε μέρα όλα τα κύτταρα εκείνα που πρέπει να ανανεωθούν, δίνοντας σε μας την δυνατότητα να κινούμαστε και να κάνουμε όσα κάνουμε κάθε μέρα. Όταν πάψουμε να είμαστε εν ζωή, τότε ο οργανισμός διακόπτει αυτή την παραγωγή των κυττάρων και επέρχεται ο θάνατος και η οριστική φθορά του σώματός μας. Αυτή η εικόνα είναι απόλυτα τεκμηριωμένη μέσα από εκατομμύρια ερευνητικές εργασίες πάνω στο θέμα αυτό της ανανέωσης των κυττάρων, άρα πέραν πάσης αμφιβολίας η ανανέωση είναι η απόδειξη ότι είμαστε εν ζωή και δεν έχουμε αποδημήσει εις Κύριον.
Αυτή την εικόνα – χωρίς βεβαίως τις επιστημονικές προσεγγίσεις που κάνουν σήμερα με τα μικροσκόπια οι ερευνητές – είχε ο Χριστός και οι πρώτοι μαθητές του, οι οποίοι κατανοούσαν τον θάνατο ως παύση της ανανέωσης, όχι βέβαια διότι τους απασχολούσε τόσο η διάρκεια του επίγειου βίου, αλλά διότι πέραν αυτού του βίου, υπάρχει και ο βίος την ανάστασης, άρα υπάρχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την απλή κατανόηση της ανανεωτικής λειτουργίας του σώματός μας.
Και αυτή προφανώς είναι η ανανέωση των δυνάμεων της αναστάσεως που είχαν οι ίδιοι δοκιμάσει, και συνεπώς όταν ομιλούν για ανανέωση, έχουν μεν υπόψη τους τις ανανεωτικές λειτουργίες του σώματος, αλλά αναφέρονται κυρίως στην ανανέωση των ψυχικών δυνάμεων που μεταμορφώνουν τον εσωτερικό άνθρωπο, ενώ παράλληλα τροφοδοτούν την πίστη με υλικό κατάλληλο για την δική της ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που ενδυναμώνει την ενέργεια στην καθημερινότητα, αλλά εγγυάται και την προοπτική του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.
Μάλιστα, ο απόστολος Παύλος, προφανώς έχοντας προσωπική εμπειρία, προχωρεί βαθύτερα και θεωρεί ότι ο φυσικός μας νους, το μυαλό μας, το κέντρο δηλαδή που επεξεργάζεται όλες τις φυσικές πληροφορίες που φτάνουν μέσω των αισθήσεών μας, έχει την δυνατότητα να ανανεώνεται κατά το πνεύμα, δηλαδή να ανανεώνεται μέσα από θετικές πληροφορίες, βαδίζοντας όχι προς τον θάνατο, αλλά προς την αιωνιότητα.
Διότι όπως η ανανέωση των κυττάρων είναι η βασική ανανεωτική δύναμη των λειτουργιών του σώματος, αντίστοιχα και η ανανέωση του νου με στοιχεία της αιωνιότητας, δηλαδή του αναστάσιμου λόγου πίστης, διατηρεί την πίστη στην ανάσταση εν λειτουργία, και κατά συνέπεια και οι λειτουργίες και οι πράξεις μας προσαρμόζονται σταδιακά στην προοπτική της αναστάσιμης αιωνιότητας, χωρίς ποτέ να παραβλέπεται η καθημερινότητα.