Η προσπάθειά μας καθημερινά αποβλέπει σε εμπλουτισμό των υπαρχόντων μας, ανεξάρτητα από μεγέθη και πρόσωπα. Όλοι, δηλαδή, πασχίζουμε να βελτιώσουμε την καθημερινή μας ζωή, και εργαζόμαστε για τον σκοπό αυτό με όσα μέσα διαθέτει καθένας. Αυτό έχει ως συνέπεια να αναδεικνύονται ταλέντα και ικανότητες που δεν ήταν γνωστές στους άλλους, και αυτό ονομάζεται επωνυμία, δηλαδή γίνομαι γνωστός σε μεγαλύτερο κύκλο ανθρώπων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται – θετικό ή αρνητικό – για την προσωπική μου ζωή.
Και, φυσικά, κανείς δεν θέλει αυτή η επιτυχία ή αποτυχία να μείνει για πάντα, διότι όλα μεταβάλλονται και οι προσωπικές μας ανάγκες αυξάνονται ή μειώνονται ανάλογα με την κάθε περίσταση. Επομένως, όλοι παρακολουθούμε τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεών μας, προκειμένου να επέμβουμε, και να φέρουμε τα πράγματα στην κατεύθυνση που εμείς αποφασίζουμε για το δικό μας συμφέρον. Αυτό σημαίνει επαγρύπνηση και βελτίωση των συνθηκών που διαθέτουμε κάθε στιγμή. Διότι, εάν αφεθούμε στην “τύχη”, τότε οι εξελίξεις μπορεί να μην είναι προς το συμφέρον μας.
Και η διδασκαλία του Χριστού δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη, αλλά υποδεικνύει τρόπους παρακολούθησης και επέμβασης αλλαγών, ώστε να διορθώνεται η λάθος εκτίμηση και να επιστρέφουμε στην πορεία του στόχου μας. Η παρακολούθηση δηλαδή της πορείας της ζωής μας δεν ανήκει σε τρίτους, αλλά είναι προσωπική και δική μας υπόθεση κάθε στιγμή, όπως όταν οδηγούμε το αυτοκίνητο και δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Διότι, κάθε οδηγός έχει ένα στόχο, αλλά παρακολουθεί και κάθε στιγμή τί γίνεται μπροστά του και δίπλα του, ώστε να αποφεύγει τα λάθη των άλλων και να αντιδρά προς το δικό του συμφέρον, χωρίς να “κοντράρεται” με τον διπλανό, διότι αυτό θα στοιχίσει ζημία και στον ίδιο.
Και, συνήθως, όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος. Δίνουμε περισσότερη σημασία σε ό,τι κάνουν οι άλλοι, αφήνοντας εκτεθειμένο πολλές φορές τον ίδιο μας τον εαυτό. Και, φυσικά, αυτό αποβαίνει προς ζημίαν. Πρώτον του εαυτού μας, και στην συνέχεια και στους άλλους. Αυτό είναι τραγικό, διότι, ενώ το καταλαβαίνουμε ότι είναι λάθος επιλογή, αφήνουμε τον εαυτό μας ανυπεράσπιστο και σε επικίνδυνο μονοπάτι, από το οποίο κινδυνεύουμε να χάσουμε ακόμη και την ίδια την ζωή μας. Ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι πρώτα κάποιος που αγαπά την ζωή του ενδιαφέρεται πρώτα για το ατομικό του καλό, και εάν υπάρχουν περιθώρια, τότε μπορεί να ωφεληθούν και οι άλλοι. Η δική μας η έκθεση σε κίνδυνο είναι δική μας απόφαση, όταν δεν οφείλεται στα λάθη άλλων, αλλά αποτελεί δική μας επιλογή, είτε από άγνοια του κινδύνου, είτε από λάθος αντίδραση στα λάθη κάποιου τρίτου.