Η καθημερινή μας προσπάθεια να αποκτήσουμε περισσότερα ή να γίνουμε λίγο καλύτεροι από ό,τι είμαστε σήμερα, είναι γεγονός παγκόσμιο και ατομικό. Ενώ, δηλαδή, όλοι προσπαθούμε να αποκτήσουμε περισσότερα, είτε στον εσωτερικό μας κόσμο είτε στην κοινωνική μας ζωή, από την άλλη δεν αντιλαμβανόμαστε την αξία και την σημασία όλων των εμπειριών που αποκτούμε καθημερινά, ώστε να θέσουμε την ζωή μας σε μια τροχιά μόνιμης βελτίωσης.
Δηλαδή, να θέσουμε τις βάσεις για μια ανανεωτική δύναμη και προοπτική μέλλοντος, ώστε οι προσπάθειές μας να μην έχουν μόνο ημερομηνία λήξης ως στοιχεία της καθημερινότητας – όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας και οι ανάγκες τους έχουν προσωρινό, αν και πολύτιμο, χαρακτήρα, αλλά κατά την περίοδο της ατομικής μας ζωής να θέσουμε και τα θεμέλια μιας ευρύτερης και πιο μακροχρόνιας τροχιάς με επεκτάσεις μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου ή και αιώνιου για όσους ενδιαφέρονται και για αυτή την προοπτική. Διότι, όλα όσα κάνουμε ή απολαμβάνουμε πάνω στη γη κατά την διάρκεια του βίου μας, όσο πολύτιμα και αν είναι στην ατομική ή κοινωνική μας καθημερινότητα, δεν μπορούν να υπερβούν το όριο της ατομικής μας ύπαρξης πάνω στον πλανήτη, αλλά χάνονται όλα με την έξοδό μας από την επίγεια ζωή.
Διότι, μπορεί να αποκτήσουμε δόξα ή πλούτο, αλλά όλα αυτά έχουν το δικό τους τέλος που δεν μπορεί να υπερβεί το όριο της επίγειας ζωής. Άρα, ό,τι και αν κάνουμε όσο ζούμε, αυτό δεν μπορεί να ξεπεράσει το φυσικό όριο της ζωής του ατόμου ή, εάν κερδίσει και κάποια επίγεια δόξα, αυτή δεν μπορεί να έχει διαχρονική ή – πολύ περισσότερο – αιώνια αξία, αλλά τελευτά μαζί με το άτομό του. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Διότι, όσο ζούμε, καλλιεργούμε όλοι την επίγεια επιτυχία μας, αν και όλοι γνωρίζουμε – ή οφείλουμε να γνωρίζουμε – ότι αυτή η επιτυχία δεν μπορεί να διαρκέσει επ’ άπειρον, διότι κατά κανόνα χάνεται μαζί μας στο τέλος του βίου μας.
Και εδώ έρχεται η διδασκαλία του Χριστού να θέσει ένα νέο θεμέλιο. Ό,τι και αν κάνει και πετύχει το άτομο στην επίγεια ζωή του, αυτό δεν μεταφέρεται πέραν του ατομικού του ορίου ζωής, διότι δεν έχει την δύναμη να αντέξει την διαχρονικότητα ή – για όποιον επιθυμεί – και την αιωνιότητα. Η μόνη επιλογή για όσους ενδιαφέρονται όχι μόνον για την καλύτερη καθημερινότητα αλλά και για την διαχρονικότητα ή και την προοπτική της αιωνιότητας, είναι η αναζήτηση του δημιουργού, ο οποίος διαθέτει και τα στοιχεία της αιωνιότητας παράλληλα με τις καλύτερες επιλογές, ώστε μαζί με την επιμελημένη και αποτελεσματική καθημερινότητα, να καλλιεργείται και η προοπτική του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου ή και αιώνιου για όποιον θεωρεί ότι αυτό θα είναι το δικό του καλύτερο πράγμα κατά τον επίγειο βίο του.