Στην πρακτική μας καθημερινότητα όλοι ξέρουμε ότι πασχίζουμε για το καλύτερο με οτιδήποτε ασχολείται καθένας. Αλλά είναι άλλο πράγμα ο στόχος και άλλο πράγμα οι διαδικασίες, προκειμένου να φτάσουμε στο στόχο που εμείς έχουμε θέσει ή έχουμε αποδεχθεί για το άτομό μας. Και τα δύο, δηλαδή ο στόχος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε για να φτάσουμε ως εκεί, είναι θέματα της ατομικής μας ευθύνης και προσωπικής εργασίας και προσοχής.
Και επειδή καθένας μας είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος από τον άλλο, είναι καλό να συνειδητοποιούμε ότι μπορεί να βλέπουμε και να ακούμε πολλά από τους άλλους, αλλά στο τέλος το άτομο, το ένα άτομο ή το ένα νομικό πρόσωπο έχει την ευθύνη. Ανεύθυνα πράγματα δεν “περιφέρονται” αδέσποτα μέσα στην κοινωνία, όπως και στην φύση. Όλα από κάπου προέρχονται και κάπου πηγαίνουν για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο, άρα όλα αποδίδουν μερίδιο ευθύνης σε όποιον είναι υπεύθυνος για την παρουσία και την χρήση τους.
Αυτή ακριβώς η αλήθεια, δηλαδή ότι δεν υπάρχουν “νεκρά” πράγματα ή θέματα μέσα στην κοινωνία και την φύση, είναι το “σκάνδαλο”, το οποίο καλείται καθένας μας να αντιμετωπίσει στην ατομική του καθημερινότητα. Διότι, δεν είναι μόνο αυτά που το άτομο διαχειρίζεται γιατί τον αφορούν άμεσα, αλλά είναι και μυριάδες άλλα πράγματα, τα οποία “κινούνται” στο δικό του περιβάλλον και τον επηρεάζουν, άρα θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και αυτή την παράμετρο, δηλαδή της έμεσης ευθύνης για ένα γεγονός ή κάτι που δεν το προξένησε ο ίδιος, αλλά μπορεί να τον επηρεάσει άμεσα.
Με λίγα λόγια, κανένας δεν ζει πάνω στην γη χωρίς άμεσες και έμμεσες ευθύνες, και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο να το αντιληφθούμε όσοι ενδιαφερόμαστε για την ζωή και όχι για ανέκδοτα και αστεία πράγματα μόνο. Διότι, δεν είναι μόνο οι στόχοι και η ατομική μου ευθύνη για να φτάσω ως εκεί, αλλά μεσολαβούν μυριάδες άλλες παράμετροι, οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν το ταξίδι προς τον ατομικό μου σκοπό. Και επειδή οι σύγχρονοι άνθρωποι δεχόμαστε επιρροές από όλες τις κατευθύνσεις και μέσω όλων των αισθήσεων που διαθέτουμε, είναι απαραίτητο να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, ώστε όχι μόνο να έχουμε στόχους για κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη κατέχουμε, αλλά να έχουμε και σκοπούς, δηλαδή “ανοιχτούς λογαριασμούς” για οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει λίγο ή πολύ την ατομική μας πορεία.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού που αφορά την ατομική μας καθημερινότητα, δεν είναι “τυφλή και κουφή και σε άγνοια”, αλλά είναι σε εγρήγορση και με αυτιά ανοιχτά σε όλες τις προκλήσεις, προκειμένου το άτομο να μην βρίσκεται σε χάος, αλλά να πορεύεται με ευθύτητα στον προορισμό του, χωρίς σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να του στοιχίσουν σε χρόνο και κούραση ή ακόμη και σε αποτυχία του στόχου του.