Η διάθεση που έχουμε όλοι να πετύχουμε στην ζωή την καθημερινή είναι θεϊκό δώρο, διότι αυτή μας παρακινεί να κάνουμε οτιδήποτε κάνουμε. Κινητήρια, δηλαδή, δύναμη δεν είναι μόνο τα μέλη του σώματός μας, αλλά είναι και η διάθεση, οι σκέψεις, οι υπολογισμοί, οι αποφάσεις και η εμπειρία, μέσα από τα οποία προέρχεται τελικά η πράξη που θα γίνει και θα αξιολογηθεί. Με λίγα λόγια, όλα προετοιμάζονται και επεξεργάζονται μέσα μας, στον εσωτερικό μας κόσμο, τον εσωτερικό και μη ορατό από τρίτους έσω άνθρωπο, και κατόπιν συμβαίνουν όλα όσα θα γίνουν πράξη και θα κριθούν από τους άλλους.
Αυτό σημαίνει ότι το κέντρο δεν είναι οι πράξεις, αλλά η προετοιμασία για τις πράξεις, μια προετοιμασία η οποία αποτελεί καθαρά προσωπικό και ατομικό ζήτημα για τον καθένα άνθρωπο. Όσο λοιπόν καλύτερα γίνεται η προετοιμασία, με όσες πληροφορίες και δύναμη καθένας διαθέτει, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να κάνουμε λιγότερα λάθη και να πετύχουμε τον στόχο στην καθημερινή πρακτική ζωή μας. Πολύ περισσότερο, το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Και εδώ τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα.
Διότι, αυτή η διάσταση του μέλλοντος προκαλεί φόβο, όταν ξεφεύγει από τα συνήθη μέτρα της γύρω κοινωνίας μας. Διότι η κοινωνία έχει το δικό της περίγραμμα, τους δικούς της κανόνες και το δικό της περιεχόμενο. Εκείνος, λοιπόν, που θα επιχειρήσει να υπερβεί αυτά τα κοινωνικά δεδομένα, κινδυνεύει να εκτεθεί ως σπουδαίος και επώνυμος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ατομική του ζωή. Συνεπώς, καλές είναι οι ιδέες και οι απόψεις, αλλά ο εσωτερικός μας κόσμος πρέπει να είναι άγρυπνος, διότι σε περίπτωση που υπάρξουν αντιστάσεις απ’ έξω, το άτομο κινδυνεύει να χάσει και αυτά τα οποία διαθέτει στο ατομικό του χαρτοφυλάκιο, μέσα στον εσωτερικό του κόσμο.
Η επωνυμία, συνεπώς, είναι καλή και όλοι την θέλουμε, αλλά απαιτείται και η εσωτερική πληρότητα, ώστε η αναγνώριση από τους άλλους να είναι μια πρόσθετη αξία και όχι αφαιρετική, η οποία θα ζημιώσει τις υπάρχουσες ήδη κατακτήσεις μας. Και όσοι ενδιαφέρονται για την ζωή στο μέλλον, ξέρουν πολύ καλά, ότι καλύτερα είναι να είσαι ταπεινός, αυτάρκης και απλός, παρά να εμφανίζεσαι σπουδαίος, αλλά χωρίς το ανάλογο αντίκρυσμα στον εσωτερικό σου κόσμο, στοιχείο που θα προστατεύσει και τις πράξεις από ανεπιθύμητη κατάκριση και φθορά. Ο Χριστός εξήγησε ότι καθένας κρίνεται, όχι μόνο για τις πράξεις του, αλλά και για τους συλλογισμούς που τον οδήγησαν σε μια πράξη αξιέπαινη μεν από τους άλλους ανθρώπους, αλλά χωρίς ο ίδιος να μπορεί να ωφεληθεί από την επωνυμία και την αναγνώριση των άλλων.