Η καθημερινή προσπάθεια όλων για εμπλουτισμό των υπαρχόντων αποδεικνύει ότι είμαστε ζωντανοί – οι νεκροί δεν έχουν ανάγκη πλουτισμού πλέον -, και αυτή η δραστηριότητα οργανώνει την ατομική μας καθημερινότητα, όπως ο καθένας θεωρεί ότι θα του φέρει περισσότερο πλούτο στους τομείς που ο ίδιος ενδιαφέρεται να αυξήσει. Δεν υπάρχουν κανόνες στις ατομικές μας επιλογές. Υπάρχουν υποδείξεις, παραδείγματα και μέθοδοι, αλλά κανένας δεν παραβιάζεται για να πάρει την μια ή την άλλη απόφαση επιλογής.
Καθένας, δηλαδή, θέτει τους στόχους της ατομικής του καθημερινότητας με βάση τις προσωπικές του προτιμήσεις και επιδιώξεις, και μέσα από αυτή την διαδικασία, πετυχαίνει τον στόχο ή τουλάχιστον προωθεί τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Διότι, και η μελέτη της αποτυχίας, περιλαμβάνει μάθημα ζωής. Και μάλιστα, θα έλεγα ότι αυτό το μάθημα της αποτυχίας, καλλιεργεί βαθύτερα τον εσωτερικό μας κόσμο, διότι έχει προηγηθεί η απογοήτευση και η ταπείνωση, άρα έχει δημιουργηθεί χώρος ελευθερος για νέες σκέψεις και νέους υπολογισμούς πριν από την εκ νέου επιχείρηση κατάκτησης του σταθερού μας στόχου.
Δεν είναι, δηλαδή, η αποτυχία αιτία απώλειας του στόχου, αλλά είναι αφορμή για μεγαλύτερη προσοχή στην επόμενη προσπάθεια. Μπορεί το μάθημα να είναι για λιγότερη προσπάθεια και περισσότερη ακρίβεια, μπορεί να είναι για συγκέντρωση περισσότερων δυνάμεων για να επαρκέσουν στην επόμενη προσπάθεια, μπορεί να είναι για ένα καλύτερο μείγμα στα διαθέσιμα αποθέματα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να μείνει είναι το μάθημα και το περιεχόμενό του, προκειμένου αυτό το περιεχόμενο της ατομικής μας εμπειρίας, να μάς οδηγήσει στην κατάκτηση του στόχου στην επόμενη προσπάθεια.
Αν χρειαστεί να μετριάσουμε τις πεποιθήσεις, αν χρειαστεί να επαναπροσδιορίζουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τον στόχο, και χιλιάδες άλλες παραμέτρους από τις οποίες θα εξαρτηθεί η επιτυχία, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για “μετάνοια”, δηλαδή παραδοχή της αποτυχίας και ελευθερία από τα στίγματα που αφήνει στον εσωτερικό μας κόσμο κάθε αποτυχία. Εάν αυτό αξιοποιηθεί ορθά, εάν “το πάθημα γίνει μάθημα”, τότε έχουμε πιθανότητες να πλουτίσουμε στο μέλλον σε κάθε τομέα που θα είναι πολύτιμος για την ατομική μας πληρότητα και ευτυχία.
Η προσπάθεια να γίνουμε επώνυμοι, δηλαδή να αποκτήσουμε μεγαλύτερο κοινό που θα αναγνωρίζει τις ικανότητες και την προσφορά μας, μπορεί να αποβεί σε θησαυρό επίγνωσης και εμπειρίας, χωρίς αυτό να αντιβαίνει στις βασικές μας αρχές ποιότητας και μήκους καθημερινής βιωσιμότητας.