Κάθε προσπάθεια της ζωής μας για να κατακτήσουμε κάτι που μάς ενδιαφέρει, συναντά αντιστάσεις και προβλήματα. Αντιστάσεις από τους έξω, προβλήματα από εμάς τους ίδιους. Οι άλλοι από φθόνο και μίσος κρυμένα κάτω από τον “θεμιτό” ανταγωνισμό, και από την άλλη τον εσωτερικό μας άνθρωπο, τις σκέψεις και τους υπολογισμούς μας, όταν δεν έχουμε καθαρό το εσωτερικό πεδίο. Διότι, κάθε αντίσταση δεν προέρχεται μόνο από τους έξω, αλλά οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην επιλογή του στόχου και του σκοπού για τον οποίο ξεκινώ το δικό μου ταξίδι.
Η πονηρία του κόσμου, το μίσος και ο φθόνος των έξω συνανθρώπων υπήρχε πάντοτε και θα υπάρχει και στο μέλλον. Συνεπώς, αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, διότι σε κάθε περίσταση είναι παρόντα και δημιουργούν αναστολές και εμπόδια. Όσον αφορά όμως τον ίδιο μας τον εαυτό, εάν δεν υπάρχουν εξωτερικά εμπόδια στην προσπάθειά μας να εμπλουτίσουμε τα κεκτημένα, εκεί τα πράγματα δεν επιδέχονται “προσευχές”, διότι καμία προσευχή δεν εισακούεται εάν εμείς δεν διορθώσουμε τις απόψεις και τις αντιλήψεις για τον εαυτό μας. Και αυτή η αλλαγή δεν θα έρθει από τους έξω, αλλά θα έρθει μέσα από την ατομική μας παρατήρηση και αναζήτηση των αιτιών που προκαλούν την εσωτερική μας αδυναμία.
Το ισοζύγιο αυτής της αντίληψης, δηλαδή στην επίδραση της αποτυχίας που οφείλεται στους εξωτερικούς παράγοντες ή στον ίδιο μας τον εαυτό, καθοριστικό ρόλο παίζει η αλήθεια των πραγμάτων. Όσο θεωρούμε ότι φταίνε για όλα μας τα κακά οι άλλοι και η κοινωνία, διατηρούμε τον εαυτό μας στο απυρόβλητο και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Όταν, όμως, κατανοήσουμε και τις δικές μας αδυναμίες και ελαττώματα, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να διορθωθούν τα πράγματα, διότι τα δικά μας τα λάθη, είναι κατά κανόνα μεγαλύτερα και πιο δύσκολο να λυθούν, διότι παρεμβαίνει και ο εγωισμός μας που “θολώνει τα νερά” της αλήθειας.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι δεν αρκεί η διαπίστωση ότι φτάσαμε σε προσωπικά αδιέξοδα, αλλά με την προσπάθεια και την θέλησή μας να βρούμε ξανά την ορθή πορεία, θα διαπιστώσουμε τις πραγματικές αιτίες, και θα έχουμε την δυνατότητα να τις μετριάσουμε ή και να τις εξαλείψουμε. Εάν οφείλονται στους άλλους, με την συγγνώμη και την αναγνώριση. Εάν οφείλονται στο άτομό μας, η αναγνώριση των αιτιών που δημιουργούν τα αδιέξοδα, είναι το πρώτο βήμα για την έξοδο και την αποκατάσταση της αλήθειας των πραγμάτων. Τα αδιέξοδα και τα λάθη πάντα θα υπάρχουν. Εκείνο που συνιστά την ατομική μας εργασία, είναι να ανακαλύψουμε τις αιτίες και να τις θεραπεύσουμε με δική μας ευθύνη και σοβαρότητα, χωρίς να πετάμε μόνο στους άλλους τις δικές μας ευθύνες.