Η ατομική μας ευθύνη ως προς την διαχείριση των προσωπικών μας υποθέσεων δεν παραγράφεται ούτε πρέπει να παραβλέπεται. Διότι, μπορεί εμείς “να κάνουμε ότι δεν ξέρουμε”, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια, ότι δηλαδή είχαμε την ευθύνη, αν όχι για όλα, τουλάχιστον κατά ένα μέρος. Και συνήθως, το δικό μας μέρος είναι και το κρίσιμο, διότι κανείς δεν μπορεί να μπει στην σκέψη και την θέλησή μας.
Έτσι, ενώ εμείς προσποιούμαστε ότι δεν ξέρουμε και για όλα φταίνε οι άλλοι, στην πραγματικότητα θα μπορούσαμε να μάθουμε και θα μπορούσαμε να ξέρουμε, άρα είμαστε συμμέτοχοι στην ευθύνη χωρίς καμιά αμφιβολία. Ωστόσο, αυτό δεν λύνει και όλα τα ζητήματα, διότι η ζωή δεν είναι μόνο μια στιγμιαία απόφαση και τελειώσαμε, αλλά διαρκεί σε μήκος χρόνου και ποικιλία γεγονότων, τα οποία πάντοτε γίνονται με την δική μας συμμετοχή, εφόσον, βέβαια, μάς αφορούν και δεν πρόκειται για ξένες υποθέσεις που δεν έχουν σχέση με μάς.
Η συμμετοχή μας στα δρώμενα της καθημερινότητας δεν είναι παρωνυχίδα, αλλά αποτελεί τον κορμό της ατομικής ζωής καθώς εξελίσσεται καθημερινά, και μεις παρακολουθούμε και παρεμβαίνουμε κάθε στιγμή με δική μας ευθύνη. Και αυτή η ευθύνη δεν είναι ασήμαντη, αλλά καθορίζει και τις εξελίξεις, από τις οποίες θα προκύψει το όφελος ή η ατομική μας ζημία. Και μπορεί η ατομική ευθύνη να είναι μία μόνο παράμετρος, όμως δεν παύει να αποκαλύπτει τον εσωτερικό μας κόσμο, την διάθεση ή την αδιαφορία σε κάτι που θα κάναμε καλύτερα με κέρδος και όχι ζημία.
Αυτό το στοιχείο, δηλαδή τον υπολογισμό του ατομικού μας κέρδους και ωφέλειας σε ένα γεγονός που μάς αφορά, είναι και στο κέντρο της διδασκαλίας του Χριστού. Διότι, όσοι ενδιαφέρονται για την εφαρμογή της διδασκαλίας αυτής στην ατομική τους καθημερινότητα, πρέπει να ξέρουν ότι ο δημιουργός γνωρίζει όχι μόνο τις επιφανειακές μας σκέψεις και προτιμήσεις, αλλά και το βάθος της δικής μας συνείδησης, μια περιοχή που κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση εκτός από εμάς τους ίδιους και το πνεύμα του δημιουργού. Και αυτό σημαίνει ότι μπορεί εμείς να παραβλέπουμε κάποια στοιχεία, ωστόσο αυτή η στάση δεν συνιστά πάντα και την πλήρη αλήθεια, η οποία επειδή δεν καλύπτει τα δικά μας πρόχειρα συμφέροντα, προσποιούμαστε ότι δεν ξέρουμε και για όλα φταίνε οι άλλοι. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή μας από την πραγματικότητα, στάση επικίνδυνη για την πρόοδο και την προκοπή μας.
Διότι ο δημιουργός έχει δώσει όλα όσα χρειαζόμαστε στην καθημερινότητα, όχι μόνο για την επιβίωση, αλλά και για τους μελλοντικούς μας προορισμούς, οι οποίοι δεν περιβάλλονται από ξένα “συρματοπλέγματα”, αλλά πολλές φορές είναι οι δικοί μας φόβοι, και οι δικές μας αναστολές που προέρχονται από ηθελημένη άγνοια ή αδικαιολόγητη αδιαφορία, με συνέπεια όλα τα εφόδια να είναι στην διάθεσή μας, αλλά εμείς να επιμένουμε στην στασιμότητα με επίκληση ευθύνες άλλων, ενώ στην πραγματικότητα εμείς δεν πιστέψαμε στους στόχους της επωνυμίας, που εμείς θα θέλαμε να κατακτήσουμε.