Στην συνείδησή μας η επωνυμία είναι συνδυασμένη με το κέρδος και τον πλούτο, ενώ η ανωνυμία έχει συνδυαστεί με την μοναξιά και την απλότητα. Και αυτό προκαλεί μεγάλη ένταση στους ανθρώπους που επιλέγουν να αυξήσουν την επωνυμία τους, φεύγοντας από την συνηθισμένη ανωνυμία, δηλαδή εκείνη την κατάσταση που μάς κάνει γνωστούς μόνο στο οικείο περιβάλλον χωρίς άλλες προεκτάσεις.
Μάλιστα στις μέρες μας η προβολή και η επωνυμία είναι συνδυασμένη με την πολιτική και την τέχνη, τομείς που απαιτούν μεγάλη προσπάθεια κατάκτησης τίτλων αναγνώρισης, αλλά και μεγάλη προσπάθεια διατήρησης των νέων τίτλων. Διότι, κάθε προσπάθεια προβολής ή διατήρησης της προβολής, έχει ανάγκη από υποστήριξη καθημερινή, άρα το άτομο δεσμεύεται με υποχρεώσεις οι οποίες τον κρατούν “δέσμιο” σε μια κατεύθυνση. Μάλιστα, εάν η προβολή και η επωνυμία είναι συνδυασμένη και με αμοιβές οικονομικές, τότε το θέμα γίνεται πιο πολύπλοκο, διότι η ατομική οικονομία δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο σχολιασμού, αφού κανένας άλλος δεν ξέρει την πραγματική οικονομική κατάσταση του άλλου. Και αυτό σημαίνει ότι η κριτική μας για την προβολή ενός φυσικού προσώπου δεν μπορεί να είναι δίκαιη, διότι κανείς άλλος δεν μπορεί να ξέρει τις πραγματικές ανάγκες του άλλου.
Άρα, ο όρος “αυτάρκεια” και “πληρότητα” παραμένει στην αποκλειστική ευθύνη του ατόμου, προκειμένου να προφυλάξει τον εαυτό του από την πλεονεξία και την φιλαργυρία, πλευρές επικίνδυνες από κάθε άποψη μέσα στην πρακτική μας καθημερινότητα. Μάλιστα ο Χριστός έθεσε την πλεονεξία σε υψηλότερη κλίμακα από πολλές άλλες “αμαρτίες”, διότι η κλοπή – για παράδειγμα – γίνεται μια στιγμή, ενώ η πλεονεξία δεσμεύει και χειραγωγεί το άτομο προς την απληστία και το ανικανοποίητο, και εάν συνεχιστεί, μπορεί να φέρει το άτομο στην αδιαλλαξία και την ψυχρότητα, μη αντιλαμβανόμενο τον κίνδυνο για την ισορροπία της ατομικής του ζωής.
Η απληστία είναι μητέρα κάθε παγίδας, απάτης, και εξαπάτησης των άλλων ανθρώπων, η οποία με διάφορα αληθοφανή καλύμματα φέρνει το άτομο σε απελπισία και υποχώρηση των αξιών της πραγματικής ζωής. Και αυτό σημαίνει ότι καθένας που αναζητά την προβολή και την επωνυμία, καλό είναι να ζυγίζει τί δίνει και τί θα πάρει για την ατομική του ζωή. Διότι τα χρήματα είναι καλά και βοηθούν στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Ωστόσο, εάν αποκοπούν από την κοινή λογική και την αυτάρκεια, μπορεί να οδηγήσουν το άτομο σε απελπισία και απώλεια της ψυχικής του ισορροπίας. Και η προβολή μπορεί να μην είναι μόνο για χειροκροτήματα και χρήματα, αλλά μπορεί να είναι και ιδεολογική προβολή, η οποία όμως πρέπει να βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της ατομικής αρετής και καλύτερης προοπτικής ζωής, και όχι σε προοπτικές θανάτου και αποκοπής από την αληθινή ζωή.