Η επωνυμία και η αναγνωρισιμότητα είναι απαραίτητα στη ζωή μας, όχι για να ανεβαίνει ο εγωισμός μας – αυτό το έχουμε έμφυτο και δεν χρειάζεται καλλιέργεια από άλλους -, αλλά για να είμαστε σίγουροι ότι αυτό που κάνουμε είναι αρμόζον, δηλαδή το έχει ανάγκη η κοινωνία των ανθρώπων. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή αγνοήσουμε την κοινή γνώμη, τότε κινδυνεύουμε με πλάνη, και η επιστροφή θα είναι δύσκολη, διότι κάθε τι που κάνουμε – ιδιαίτερα εάν είναι αρνητικό – έχει και συνέπειες στον ψυχικό μας κόσμο, δηλαδή αφήνει αποτυπώματα ανεξίτηλα, τα οποία μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν στο μέλλον.
Για τον λόγο αυτό και καθένας ζωντανός άνθρωπος καλείται να σταθμίζει κάθε στιγμή τις επιδιώξεις του, προκειμένου να είναι σε γραμμή θετικής και παραγωγικής διαδικασίας, και όχι σε αδιέξοδη γραμμή, η οποία θα φέρει στασιμότητα και, εάν συνεχιστεί, θα καταλήξει σε ατομική δυστυχία. Διότι, η υπερβολή είναι υπέρβαση ορίων, και κάθε υπέρβαση έχει κόστος στην καθημερινότητα. Και αυτό σημαίνει ότι το άτομο καλείται να σταθμίζει τις δυνάμεις του, και ανάλογα να ενεργεί προς τον στόχο, που ο ίδιος έχει θέσει ή έχει αποδεχθεί ως δικό του.
Το μυστικό, δηλαδή, δεν είναι στο πολύ ή το λίγο, στην ποσότητα και στην ποιότητα μόνο, αλλά το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στην ορθή εκτίμηση των αναγκών, ανάλογα με τον στόχο που θέτει καθένας στην ατομική του ζωή. Και καθώς πάντα πρέπει να υπάρχει αντιστοίχηση στόχου και δυνατοτήτων άφιξης στον στόχο, είναι προφανές ότι απαιτείται επαγρύπνηση κατά την πορεία προς τον στόχο και όχι επανάπαυση μόνο στα χειροκροτήματα και στην αναγνώριση από την κοινωνία. Διότι, η κοινωνία παρουσιάζει διάφορα φαινόμενα, τα οποία δεν μπορεί να ξέρει κάποιος εάν είναι πραγματικά ή στιγμιαία και συναισθηματικά, χωρίς να έχει ληφθεί ο παράγων κέρδος και ζημία.
Άρα, η αναγνώριση και το χειροκρότημα δεν πρέπει να μας παρασύρουν, αλλά πρέπει μαζί με αυτά, να συμφωνεί και η κοινή λογική μεταξύ στόχου, δαπάνης, ζημίας ή κέρδους, και αυτό να δίνει τον τελικό προβληματισμό όταν πρόκειται για θετική σκοπιμότητα και όχι για παραλογισμούς. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν έδωσε γραπτές εντολές, “ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώστε”, αλλά ανέθεσε στον καθένα να διευθετεί τα του οίκου του, διότι μόνο ο ιδιοκτήτης ξέρει σε βάθος – όσο μπορεί – την αλήθεια των πραγμάτων. Και από την άλλη, ο ιδιοκτήτης θα κερδίσει ή θα ζημιωθεί και αυτό είναι κρίσιμος παράγοντας, αφού το κέρδος και η ζημία δεν είναι έννοιες αφηρημένες, αλλά έχουν πρακτικές συνέπειες στην ατομική μας καθημερινότητα, και το κέρδος είναι κέρδος για το άτομο, και η ζημία επίσης, ανεξάρτητα από τις κοινωνικές συνέπειες στο μέλλον.