Το κίνητρο για πλουτισμό και εξέλιξη σε κάθε τομέα της ατομικής μας ζωής είναι το εφόδιο, μέσα από το οποίο καθένας ως άτομο αλλά και ως κοινωνία μάς μεταφέρει προς ένα καλύτερο μέλλον. Η στασιμότητα και η αδιαφορία μάς κάνει αμέτοχους και τελικά νεκρούς ως προς την ίδια την ζωή. Διότι, ζωή σημαίνει όχι απλά ύπαρξη και επιβίωση, αλλά σημαίνει συμμετοχικότητα και παρουσία μέσα στα γεγονότα, με τα οποία καθένας αισθάνεται μέρος της ζωής.
Ζωή σημαίνει ενδιαφέρον, σημαίνει κατακτήσεις, σημαίνει χαρά για τα κέρδη και λύπη για τις απώλειες. Δηλαδή, τα συναισθήματα και τα γεγονότα μέσα από τα οποία προέρχονται, αποτελούν ένα κίνητρο για την εξέλιξη, για την κατάκτηση νέων οριζόντων στην ατομική μας ζωή. Αυτό δίνει νόημα και περιεχόμενο στην ζωή. Διαφορετικά πρόκειται για απλή επιβίωση, από την οποία δεν πρόκειται να προκύψει κάτι ουσιαστικό, από αυτά που όλοι προσδοκούμε μέσα στην καθημερινότητά μας.
Και αυτή είναι η αρνητική και η απαισιόδοξη πλευρά, με την οποία κανένας δεν συμφωνεί. Όλοι θέλουμε κάτι καλύτερο και για αυτό πασχίζουμε κάθε μέρα όλη μέρα. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που αναζητούμε τροφή και στοργή ως βρέφη, αναζητούμε νόημα στο επάγγελμά μας, αναζητούμε σύντροφο για την ιδιωτική μας ζωή, αναζητούμε το καλύτερο που μπορούμε να πετύχουμε μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα, δηλαδή αναζητούμε το επόμενο σκαλοπάτι, που θα μας οδηγήσει σε νέους χώρους σε νέες εμπειρίες. Και είναι φυσικό για όλα αυτά να πληρώνουμε το κόστος των αναζητήσεών μας.
Όποιος δεν θέλει να πληρώνει το κόστος, δεν μπορεί και να κατακτήσει κάτι καλύτερο. Αντίθετα, σε λίγο θα αρχίσει να χάνει και από εκείνα που ήδη κατέχει. Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του ανθρώπου, από την εποχή που μπορούμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξή του, η οποία και μας αφορά όλους, γιατί μέσα από αυτή την παραδοχή της εξελικτικής μας πορείας ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, έχουμε καλύτερες τροφές, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, έχουμε καλύτερους χρόνους ατομικής αναψυχής. Και όποιος αρνείται αυτή την πραγματικότητα, ουσιαστικά αρνείται την κοινή λογική και ψεύδεται προς τον εαυτό του.
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός χρειάστηκε περισσότερο από τρία χρόνια για να διδάξει τους ανθρώπους που είχαν ενδιαφέρον για την ζωή, όχι μόνο ως επιβίωση, αλλά και ως δυνατότητες προεκτάσεων σε νέους ορίζοντες. Διότι ο Χριστός, δεν εξήγησε μόνο πώς να αποφεύγουμε τα λάθη, αλλά άνοιξε δρόμους για νέες κατακτήσεις μέσα από την κατανόηση των αξιών της καθημερινής ζωής. Δεν υπέδειξε αδιέξοδα δρόμων, αλλά εξήγησε πώς να περπατήσουμε ως άτομα και ως κοινωνία προς ένα καλύτερο αύριο και μέλλον, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Όχι επιμονή στα αδιέξοδα, αλλά προσπάθεια κατανόησης του κόσμου, ώστε να υπάρξει εξέλιξη προς το καλύτερο, κάτι που σημαίνει κέρδος και για το άτομο.