Η συμβολή της γνωριμίας και αναγνώρισης του ονόματος και της προσωπικότητάς μας εκ μέρους των άλλων ανθρώπων είναι σημαντική και δηλώνει ύπαρξη αρετής και εμπιστοσύνης. Και αυτό σημαίνει ότι κατέχουμε κάτι πολύτιμο, και αυτή είναι μία πληροφορία που επιβεβαιώνεται και από τους άλλους και όχι μόνο από την προσωπική μας εκτίμηση για το άτομό μας.
Με λίγα λόγια, η επωνυμία βοηθά το άτομο να βλέπει καλύτερα τον εαυτό του στον καθρέφτη της κοινωνίας με τα πολλά πρόσωπα και την πλατύτερη – κατά κανόνα – κριτική σκέψη. Διότι η λογική εσωστρέφεια είναι πολύτιμη – μέσα από αυτή κατανοούμε τον εαυτό μας – αλλά αυτό δεν φέρνει την τελειότητα, εάν δεν περάσει και από την κρίση του κοινωνικού συνόλου κάθε εποχή. Διότι, το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν είναι μόνο μια δικανική ορολογία, αλλά απηχεί και την αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνεται η κοινωνία μιας συγκεκριμένης στιγμής ή περιόδου.
Η διδασκαλία του Χριστού έγινε μέσα στην κοινωνία και με τα μέσα της εποχής, αλλά η αλήθεια της επιβεβαιώθηκε αμέσως μετά από τους αυτόπτες μάρτυρες, και συνεχίζει να επιβεβαιώνεται από όποιον αναζητά τις ρίζες και το ατομικό του μέλλον. Δεν έκανε δηλαδή ο Χριστός την διδασκαλία του για λίγους, αλλά με την οπτική όλου του κόσμου διαχρονικά. Και τα αποτελέσματα αυτής της πίστης πιστοποιούνται ακόμη και σήμερα από όσους αποφασίσουν να αναζητήσουν τον εαυτό τους μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι και όχι μόνο αναλογιζόμενοι την δική τους επιθυμία για προβολή.
Διότι ο δημιουργός θεός έχει και άλλα κριτήρια, πολύ μακρύτερα σε χρόνο και χώρο, και η δική του εικόνα είναι πληρέστερη από κάθε άλλη, ατομική ή κοινωνική. Διότι βλέπει και κρίνει, όχι μόνο σύμφωνα με την στιγμή ή την περίοδο μιας πράξης ή μιας απραξίας ενός ατόμου, αλλά βλέπει και κρίνει, άρα και ανταποδίδει, με βάση την δική του διαχρονική αντίληψη του κόσμου και της εξέλιξής του. Και ευτυχής είναι ο άνθρωπος που μαζί με την δική του ικανοποίηση για το χειροκρότημα των ανθρώπων, μπορεί να σταθεί και μπροστά στην ιστορική αλήθεια της ζωής, η οποία δεν διαρκεί μόνο μια στιγμή, στιγμή αδυναμίας ή δύναμης και επιτυχίας, αλλά διαρκεί και πέρα από τα ατομικά όρια της προσωπικής μας ζωής.
Έχει ανεξερεύνητο παρελθόν που το κουβαλάμε μέσα μας, έχει αδιόρατο παρόν που προσπαθούμε να καταλάβουμε για να το αντιμετωπίσουμε, αλλά έχει και ένα μέλλον άγνωστο, που είναι αβέβαιο, και αναζητά στηρίγματα μέσα στην ατομική μας συνείδηση, προκειμένου να βλέπουμε την θετική και αναγεννητική προοπτική του μέλλοντος, αντί να αναμασάμε τις αποτυχίες ή τα χειροκροτήματα του παρελθόντος. Η ζωή είναι μπροστά και το παρελθόν δεν επιστρέφει ποτέ και για κανένα. Οι δικές μας ερινύες μάς συντροφεύουν τις ημέρες της ακηδίας και όχι τα γεγονότα που της έφεραν στην δική μας καθημερινότητα από το παρελθόν.