Το όνομα και η προσωπικότητά μας είναι μοναδικά στον κόσμο. Κανένας δεν είναι με το ίδιο όνομα και την ίδια υπαρξιακή υπόσταση την ίδια στιγμή πάνω στη γη. Καθένας έχει κάτι μοναδικό ή πολλά μοναδικά, και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ζωής για τα πάντα πάνω στην γη. Ακόμη και όταν κάποια εξωτερικά στοιχεία φαίνεται να συμπίπτουν, αυτό σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί σύγχυση, ώστε να περνούν από το ένα άτομο στο άλλο στοιχεία που δεν του ανήκουν. Αυτός είναι μέχρι σήμερα ο κανόνας της ζωής, όπως τον έχει βιώσει η ανθρωπότητα διαχρονικά.
Και αυτό δεν μόνο θαυμάσιο, αλλά είναι και εξαιρετικά θετικό για την ατομική μας ζωή. Διότι, τα δικά μου λάθη δεν μπορεί να καταλογιστούν σε κάποιον άλλον, ή το αντίθετο, τα λάθη ενός τρίτου να καταλογιστούν σε μένα. Και αυτή η αλήθεια που λειτουργεί μέσα στην ζωή όλων των ζωντανών οργανισμών είναι ο κανόνας της ζωής, άρα αυτό δηλώνει ότι καθένας έχει όχι μόνο του δικό του όνομα, αλλά έχει και τα ατομικά του εφόδια, με τα οποία κινείται στην δική του καθημερινότητα, όσο χρόνο ζει πάνω στη γη.
Το γεγονός, δηλαδή, ότι δεν μεταφέρονται με φυσικό τρόπο στοιχεία ζωής από τον ένα οργανισμό στον άλλον, δηλαδή το κάθε όνομα και το κάθε άτομο κερδίζει ή χάνει αυτός και όχι κάποιος άλλος, είναι ο βασικός τρόπος λειτουργίας της ζωής, και σε αυτόν βασίζεται όλη η ατομική μας καθημερινότητα. Το κέρδος είναι πάντα πρώτα ατομικό στο όνομα του ατόμου, και κατόπιν μπορεί να επεκταθεί και σε τρίτους με αναλογία, σύμφωνα με την κοινωνική μας σύμπραξη. Σε αυτή την βάση κινείται η ατομική και κοινωνική μας ζωή, και στην ίδια βάση έθεσε και ο Χριστός την δική του διδασκαλία.
Δηλαδή, εξήγησε ότι καθένας έχει ένα ατομικό όνομα χωρίς σύγχυση, και σε αυτό το όνομα καταχωρούνται τα υπέρ και τα κατά της ατομικής του ζωής, χωρίς να υπάρχει καμία σύγχυση μεταξύ των ατόμων μιας κοινωνίας, ακόμη και εάν μετράμε με δισεκατομμύρια. Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο της ατομικής κατανόησης του γύρω κόσμου. Διότι, μπορεί ο κόσμος να χειροκροτεί ή να “λιθοβολεί” ένα όνομα ή μια ύπαρξη, αλλά αυτό παραμένει πάντοτε σε προσωπική και ατομική κλίμακα, άσχετα από το πλήθος που συμμετέχει σε μια τέτοια πράξη.
Καταχωρούνται, δηλαδή, οι θετικές και αρνητικές πράξεις στο καθένα όνομα χωριστά, χωρίς να συγχέονται οι ευθύνες, όσο και αν μέσα στον κοσμικό θόρυβο μάς φαίνεται εύκολο να χαθεί η ατομικότητα και το άτομο να φορτωθεί με την ευθύνη κάποιου άλλου. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, ή εάν συμβαίνει πρόκειται για λάθος και οι συνέπειες δεν μπορεί να επιβαρύνουν τον μη υπεύθυνο. Η επωνυμία, συνεπώς, είναι ένα θείο δώρο, φτάνει να περιορίζεται στις δυνατότητες του ατόμου που προβάλλεται το όνομά του, και να προκύπτει θετικό ισοζύγιο για το ίδιο το επώνυμο άτομο. Και αυτή η θετική εξέλιξη συμβαίνει όταν προηγείται το μέγεθος της ατομικής πίστης και τα θετικά της αποτελέσματα, και ακολουθεί η επωνυμία και όχι το αντίθετο.