Η προσπάθειά μας να γίνουμε καλύτεροι, έχει ως συνέπεια την αναγνωρισιμότητά μας σε ένα ευρύτερο κύκλο ανθρώπων, είτε ζουν σήμερα, είτε θα ζήσουν στο μέλλον, και το δικό μας έργο θα τους επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα. Αυτό εισπράττουμε όλοι μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας, η οποία γεφυρώνει τις αποστάσεις, χρονικές και τοπικές, και μας προβάλλει σε περισσότερους ανθρώπους σε σχέση με το παρελθόν.
Αυτό, βέβαια, συνεπάγεται μεγαλύτερο βάρος ευθύνης για όσους εκτιμούν το προβαλλόμενο στην κοινωνία έργο τους, διότι η επωνυμία και η αναγνωρισιμότητα έχουν συνέπειες στον φυσικό μας κόσμο, αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, με τα οποία όλοι σταθμίζουμε τις ενέργειες και τις πράξεις μας. Όσο αυξάνεται η επωνυμία μας, τόσο αυξάνεται και το αναγκαίο ειδικό βάρος, που πρέπει να διαθέτει το φυσικό πρόσωπο, προκειμένου να διατηρεί την προσωπική του “περιουσία”. Σε διαφορετική περίπτωση, η επωνυμία δεν θα αποβεί σε όφελος, αλλά σε ζημία, η οποία μπορεί να μην φανεί τώρα, αλλά να εμφανιστεί στο μέλλον, και τότε θα είναι αργά για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην δική του διδασκαλία τόνισε την ανάγκη της εσωτερικής πληρότητας των ανθρώπων που εκτιμούν τον εαυτό τους και το έργο τους, προκειμένου στο μέλλον, αλλά και τώρα, να μην βρεθούν αντιμέτωποι με την ελάττωση και όχι με την αύξηση του εσωτερικού τους αποθέματος. Διότι, το εσωτερικό απόθεμα είναι συνάρτηση των φυσικών μας δεδομένων, όπως εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός. Όποιος ακολουθεί την δική του διδασκαλία και όχι τις ανθρώπινες δοξασίες, οφείλει να μεριμνά για την ισορροπία μεταξύ ιδεών πίστεως και πρακτικής ζωής, προκειμένου να μένει στερεός στις κατακτήσεις του.
Κάθε απώλεια και νίκη των αντιπάλων συνεπάγεται μοιραία και απώλεια της εμπιστοσύνης προς την δική του διδασκαλία. Άρα, ο καθρέφτης της ατομικής μας ζωής δεν είναι οι ιδέες, τα πιστεύω, και οι πεποιθήσεις μας, αλλά είναι το έργο που παράγεται και αποταμιεύεται στο προσωπικό χαρτοφυλάκιο, και από αυτό προέρχεται η ατομική μας πληρότητα και αύξηση της πίστης. Χωρίς αύξηση της πίστης και της επίγνωσης της διδασκαλίας του Χριστού, η ζωή μας κινδυνεύει να ερημώσει από κατανόηση και αγάπη. Η αύξηση της πίστης και της επίγνωσης είναι η απόδειξη της ορθής πορείας από το καλό στο καλύτερο, από το παρελθόν στο μέλλον, από την μετριότητα στην πληρότητα των φυσικών αλλά και των πνευματικών μας ικανοτήτων, για την υπέρβαση της καθημερινότητας χωρίς απώλειες.